ōtium w języku polskim

Łacina	Polski
ōtium noun	bezczynnośćnoun brak aktywności
negōtium noun	geszeft(gwara, gwarowe) żyd., (potocznie, potoczny) (przestarzałe, przestarzały) interes, zwykle nieuczciwy noun romans(potocznie, potoczny) interes, sprawa noun zatrudnienie(rzeczownik odczasownikowy) od zatrudnić noun
sacerdōtium noun	duchowieństwo(kościelny) ogół duchownych danego kościoła lub wspólnoty religijnej, stan duchowny; noun kapłaństwo(kościelny) sakrament święceń w chrześcijaństwie; noun kapłaństwo(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) godność lub urząd kapłana noun

Łacina

Polski

ōtium noun

bezczynnośćnoun
brak aktywności

negōtium noun

geszeft(gwara, gwarowe) żyd., (potocznie, potoczny) (przestarzałe, przestarzały) interes, zwykle nieuczciwy
noun

romans(potocznie, potoczny) interes, sprawa
noun

zatrudnienie(rzeczownik odczasownikowy) od zatrudnić
noun

sacerdōtium noun

duchowieństwo(kościelny) ogół duchownych danego kościoła lub wspólnoty religijnej, stan duchowny;
noun

kapłaństwo(kościelny) sakrament święceń w chrześcijaństwie;
noun

kapłaństwo(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) godność lub urząd kapłana
noun