Polska | Svenska |
---|---|
kanon (biblijny) zamknięty zbiór ksiąg uznany w Kościele za natchnione; | |
kanon (dawniej, dawny) (wojskowość, wojskowy) nazwa armaty | |
kanon (kościelny) modlitwa eucharystyczna, część mszy świętej; | |
kanon (kulturoznawstwo, wiedza o kulturze, kulturoznawczy) (bibliotekoznawstwo, bibliotekoznawczy) lista norm, zasad, tekstów o podstawowym znaczeniu | |
kanon (kulturoznawstwo, wiedza o kulturze, kulturoznawczy) ogólnie przyjęta zasada czy wzorzec (postępowania, estetyki, itp.); | |
kanon (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) forma muzyczna z powtarzającym się tematem; | |
kanon (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) pojedynczy przepis w kodeksie | |
kanonada (wojskowość, wojskowy) silny, długotrwały ostrzał z dział, nawała artyleryjska noun | kanonad [~en ~er]substantiv |
kanoniczny (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) związany z kanonami, odnoszący się do kanonów adjective | kanonisk [~t ~a]adjektiv |
kanonier (wojskowość, wojskowy) żołnierz obsługujący działo, szeregowiec artylerii noun | kanonjär [~en ~er]substantiv |
kanonierka (historia, historyczny, historycznie) (wojskowość, wojskowy) historyczna klasa okrętów artyleryjskich średniej lub małej wielkości noun | kanonbåt [~en ~ar]substantiv |
kanonik (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) zakonnik z zakonu Kanoników Regularnych św. Augustyna; noun | kanik [~en ~er]substantiv |
kanonizacja (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) oficjalne uznanie zmarłego za świętego i zezwolenie na jego publiczny kult w Kościele katolickim lub Cerkwi prawosławnej; noun | kanonisation [~en ~er]substantiv kanonisering [~en ~ar]substantiv |
kanonizowanie noun | kanonisering [~en ~ar]substantiv |
kanonizować (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) oficjalnie ogłaszać kogoś świętym verb | kanonisera [~de ~t]verb |