Polish-Latin dictionary »
oj meaning in Latin
| Polish | Latin |
|---|---|
| Chojna (geografia, geograficzny) miasto w Polsce; noun | Regiomontiumnoun |
| Chojnice (geografia, geograficzny) miasto w Polsce; noun | Conimbrianoun |
| ciągnie swój do swego jednakowe zjawiska czy osobniki mają tendencję do łączenia się w pary | |
| co wolno wojewodzie, to nie tobie smrodzie osoba o wyższej pozycji/statusie/wieku może pozwolić sobie na rzeczy, które młodszym nie uchodzą czy są dla nich zabronione | |
| deska do krojenia noun deska kuchenna, wykonana najczęściej z drewna, rzadziej z plastiku lub ceramiki, służąca do krojenia i przygotowywania żywności | |
| dojeżdżać verb jadąc, docierać gdzieś lub zbliżać się do kogoś, czegoś | accessusverb |
| dojrzałość (rzeczownik odprzymiotnikowy) od: dojrzały noun | mātūritāsnoun |
| dojrzały adjective o żywych organizmach: taki, który osiągnął dojrzałość; taki, który jest w pełni swego rozwoju | maturus [matura -um, maturior -or -us, maturissimus -a -um]adjective |
| dojrzały adjective taki, który postępuje jak dorosły; działa rozsądnie, mądrze, jest odpowiedzialny | maturus [matura -um, maturior -or -us, maturissimus -a -um]adjective |
| dojrzeć verb osiągnąć dojrzałość, pełnię rozwoju lub jakości | mātūrescōverb |
| dojrzeć verb przeprowadzić nadzór | aspiciōverb |
| dojrzeć verb uświadomić sobie | dispectoverb |
| dojrzeć verb zobaczyć coś niewyraźnego | aspicio [aspicere, aspexi, aspectus](3rd) TRANS |
| dojrzewać verb osiągać pełnię rozwoju; osiągać dojrzałość, dorosłość | mātūrescōverb |
| dojrzewanie noun okres życia między dzieciństwem a dorosłością; | adolescentia [adolescentiae](1st) F |
| dojść (potocznie, potoczny) osiągnąć orgazm verb | patrōverb |
| dojść verb osiągnąć jakąś granicę | pervenio [pervenire, perveni, perventus](4th) |
| dojść verb osiągnąć pewną miarę, liczbę, wielkość | pervenio [pervenire, perveni, perventus](4th) |
| dojść verb pojąć coś, zrozumieć, zbadać | patrōverb |
| dojść verb poruszając się, osiągnąć pewien cel; dotrzeć idąc | advenireverb |
| dostojnik noun osoba piastująca wysokie funkcje, wpływowa | dignitas [dignitatis](3rd) F |
| dostojny adjective pełen godności i powagi, zasługujący na poważanie | sanctus [sancta -um, sanctior -or -us, sanctissimus -a -um]adjective |
| druga wojna światowa (historia, historyczny, historycznie) konflikt zbrojny w latach 1939-1945; noun | |
| dupojebak (wulgarnie, wulgaryzm) aktywny homoseksualista, pederasta noun | paedicator [paedicatoris](3rd) M |
| duży pokój noun zazwyczaj największy i najbardziej reprezentacyjny pokój w mieszkaniu służący jako pokój gościnny lub salon | sessōriumnoun |
| dwojaki numeral taki, który ma dwa typy, dwie postaci, odmiany, formy | binusnumeral |
| dwójka noun nazwa cyfry 2 | duaenoun |
| dwójkowy adjective związany z liczbą dwa, dotyczący liczby dwa | binus [bina, binum]adjective |
| dzieciobójca (książkowy) zabójca dziecka lub dzieci noun | infantarius [infantari(i)](2nd) M |
| dzieciobójczy (geografia, geograficzny) związany z dzieciobójstwem, dotyczący dzieciobójstwa adjective | infanticidaadjective |
| dzieciobójczyni noun kobieta, która zabiła własne dziecko | infanticidanoun |
| dzieciobójstwo (książkowy) zabójstwo dziecka, najczęściej własnego; noun | infanticidium [infanticidii](2nd) N |
| dzięcioł trójpalczasty (ornitologia, ornitologiczny) Picoides tridactylus, gatunek średniej wielkości dzięcioła gnieżdżący się w północno-wschodniej części Europy oraz w górskich lasach Europy Środkowej; noun | |
| francuskojęzyczny adjective posługujący się językiem francuskim | Francophonaadjective |
| francuskojęzyczny adjective taki, którego mieszkańcy posługują się językiem francuskim | Francophonaadjective |
| gnój (rolnictwo, rolniczy) nawóz zwierzęcy; stałe i płynne odchody zwierzęce, zmieszane ze ściółką, używane do nawożenia gleby; noun | fimum | fimusnoun |
| goj (potocznie, potoczny) określenie używane przez żydów w stosunku do innowierców, np. chrześcijan; noun | gens [gentis](3rd) F |
| hoja (botanika, botaniczny) Hoya R.Br., rodzaj roślin z rodziny toinowatych; noun | Hoyanoun |
| hoja (botanika, botaniczny) roślina z rodzaju hoja (1.1) noun | hoyanoun |
| hojność noun cecha tego, co hojne; cecha tych, którzy są hojni | dōnātīvumnoun |
Your history
Online dictionaries
- Arabic-English
- Bulgarian-English
- Chinese-English
- Danish-English
- Dothraki-English
- Dutch-English
- Esperanto-English
- French-English
- German-English
- Hindi-English
- Hungarian-English
- Italian-English
- Latin-English
- Norwegian-English
- Polish-English
- Portuguese-English
- Romanian-English
- Russian-English
- Serbian-Croatian-English
- Slovak-English
- Spanish-English
- Swedish-English
- Synonym-English
- Turkish-English
All online dictionaries »