Polish | German |
---|---|
diabeł (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) (mitologia, mitologiczny) upadły anioł, kuszący do grzechu; noun | der Teufel [des Teufels; die Teufel]Substantiv |
diabeł tasmański (zoologia, zoologiczny) Sarcophilus harrisii, gatunek torbacza z rodziny niełazowatych; noun | Beutelteufel | Tasmanischer TeufelSubstantiv |
diabełek noun | die Knallerbse [der Knallerbse; die Knallerbsen]Substantiv |
bać się jak diabeł święconej wody verb bardzo się bać kogoś, czegoś | |
gdy się człowiek spieszy, to się diabeł cieszy w pośpiechu często zdarza się o czymś zapomnieć, być niedokładnym | |
jeden diabeł | |
strzelający diabełek noun | die Knallerbse [der Knallerbse; die Knallerbsen]Substantiv |
tam, gdzie diabeł mówi dobranoc (lekceważąco, lekceważący) o miejscu bardzo odległym, oddalonym od skupisk ludzkich |