Latin-Polish dictionary »

ut meaning in Polish

LatinPolish
Aprutium noun

Abruzja(geografia, geograficzny) (administracja) region administracyjny w centralnych Włoszech nad Morzem Adriatyckim;
noun

apud | aput

poprzez…dołączający obszar, przez który z trudem ktoś/coś przemieszcza się

Argonauta noun

Argonauta(mitologia grecka) każdy z uczestników wyprawy po złote runo pod wodzą Jazona na statku Argo;
noun

argutus [arguta -um, argutior -or -us, argutissimus -a -um] adjective

ekspresyjnyadjective
odznaczający się siłą wyrazu

arguto 1 verb

bujaćverb
kołysać, huśtać

chlapać jęzorem(potocznie, potoczny) mówić coś bez sensu / niepotrzebnie / niedorzecznie, bez zastanowienia o ewentualne skutki
verb

gadać(potocznie, potoczny) mówić, (lekceważąco, lekceważący) rozmawiać
verb

huśtaćverb
wprawiać w ruch wahadłowy

arguo [arguere, argui, argutus] (3rd) TRANS
verb

ujawniaćverb
podawać do wiadomości

asper | hirsutus adjective

kostropaty(potocznie, potoczny) szorstki, chropowaty
adjective

astronauta [astronautae] (1st) M
noun

astronauta(astronomia, astronomiczny) (zawód, zawodowy, zawodowo) osoba zajmująca się lotami w kosmos i badaniem przestrzeni kosmicznej
noun

astutia [astutiae] (1st) F
noun

chytrośćnoun
bycie chytrym, odznaczanie się przebiegłością

fortelnoun
sprytne oszustwo, podstęp

podstępnoun
przemyślane działanie mające na celu oszukanie kogoś

przebiegłośćnoun
cecha tego, kto jest przebiegły

sprytnoun
zdolność wychodzenia z korzyścią z każdej sytuacji zwykle w sposób nieuczciwy

attributum [attributi] (2nd) N
noun

atrybutnoun
rzecz lub cecha typowa dla czegoś lub kogoś

przydawka(gramatyka) część zdania, będąca określeniem rzeczownika;
noun

attributive adjective

przydawkowy(gramatyka) związany z przydawką
adjective

attributum verb

przypisywaćverb
wskazywać na związek między jakimiś pojęciami, osobami

aut

czyż(książkowy) czyż nie: używana na końcu zdania partykuła wzmacniająca wypowiedź

aut adverb

ewentualnieadverb
lub, albo, czy też

aut | vel

czyłączy równorzędne, ale wykluczające się wyrażenia

aut | vel | seu

albo…łączący dwa zdania równorzędne, oraz dwie części zdania, wskazujący, że tylko jedna część jest prawdziwa;

lubspójnik łączący dwa zdania równorzędne oraz dwie części zdania, wskazując, że przynajmniej jedna część jest prawdziwa;

autem

natomiastw kontraście do tego, co powiedziano wcześniej

autismus noun
M

autyzm(medycyna, medyczny) (psychologia, psychologiczny) zaburzenie neuropsychiatryczne charakteryzujące się problemami w kontaktach międzyludzkich i brakiem relacji z rówieśnikami;
noun

autistica noun

autysta(medycyna, medyczny) (psychologia, psychologiczny) osoba mająca autyzm
noun

autisticus adjective

autystyczny(psychologia, psychologiczny) związany z autyzmem, dotyczący autyzmu
adjective

auto-

auto-pierwszy człon wyrazów złożonych dotyczący automatu

auto-pierwszy człon wyrazów złożonych dotyczący wykonawcy czynności

autobirota [autobirotae] (1st) F
noun

motocykl(motoryzacja) niemający nadwozia pojazd silnikowy, najczęściej dwukołowy, przeznaczony dla jednej, dwóch lub rzadko dla trzech osób;
noun

autocephalia noun
F

autokefalia(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) niezależność krajowej prawosławnej organizacji kościelnej od zagranicznych władz duchownych;
noun

autocephalus adjective

autokefaliczny(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) zwłaszcza w chrześcijaństwie: związany ze statusem autokefalii, mający status autokefalii
adjective

autochthon [autochthonis] (3rd) M
noun

autochtonnoun
rdzenny mieszkaniec jakiegoś terytorium

autochthonus [autochthona, autochthonum] adjective

autochtonicznyadjective
związany z autochtonami, dotyczący autochtonów

autocinetum [autocineti] (2nd) N
noun

samochód(motoryzacja) (transport, transportowy) pojazd mechaniczny, wyposażony w koła, mogący poruszać się dzięki wbudowanemu silnikowi, służący do przewozu ludzi lub towarów;
noun

autocinetum adjective

motoryzacyjnyadjective
dotyczący motoryzacji, samochodów

autocurrus armatus noun
M

baknoun
zbiornik na paliwo w samochodzie, motocyklu;

czołg(wojskowość, wojskowy) pojazd bojowy poruszający się na gąsienicach, wyposażony w armatę i pancerz;
noun

1234