Latin-Polish dictionary »
nominativus meaning in Polish
| Latin | Polish |
|---|---|
| nominativus noun | mianownik(językoznawstwo, językoznawczy) (gramatyka) pierwszy przypadek deklinacji, który odpowiada na pytania: kto? co?; |
| nominativus [nominativa, nominativum] adjective | mianownikowy(gramatyka) związany z mianownikiem, dotyczący mianownika |
Your history
Online dictionaries
- Arabic-English
- Bulgarian-English
- Chinese-English
- Danish-English
- Dothraki-English
- Dutch-English
- Esperanto-English
- French-English
- German-English
- Hindi-English
- Hungarian-English
- Italian-English
- Latin-English
- Norwegian-English
- Polish-English
- Portuguese-English
- Romanian-English
- Russian-English
- Serbian-Croatian-English
- Slovak-English
- Spanish-English
- Swedish-English
- Synonym-English
- Turkish-English
All online dictionaries »