eo meaning in Polish
| Latin | Polish |
|---|---|
| eo [ire, ivi(ii), itus] verb | iśćverb jechaćverb |
| eo ipso pronoun | eo ipsopronoun |
| Eos noun | Eos(mitologia grecka) bogini i uosobienie zorzy porannej, brzasku oraz świtu, utożsamiana z rzymską Aurorą; |
| ab eo tempore | przeto(książkowy) przyłącza wniosek z twierdzenia podanego w zdaniu przed nim |
| abeo [abire, abivi(ii), abitus] verb | odchodzić(eufemistycznie) umierać odchodzićverb odchodzićverb przemijaćverb upływaćverb zapadaćverb |
| aboleo [abolere, abolevi, abolitus] verb | anulowaćverb kasowaćverb uchylać(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) czynić nieważnym, nieobowiązującym wykreślaćverb zniweczyćverb |
| abstineo [abstinere, abstinui, abstentus] verb | wstrzymywaćverb wstrzymywaćverb |
| addoceo [addocere, addocui, -] verb | formowaćverb |
| adeo verb | podejmowaćverb podejmowaćverb |
| adhibeo [adhibere, adhibui, adhibitus] verb | pogłębiać(przenośnie, przenośnia) czynić gruntowniejszym, bardziej dokładnym rozbudowywaćverb rozciągaćverb rozkładaćverb rozwijaćverb rozłożyćverb |
| Aeolia noun | Eolia(mitologia grecka) córka Amytaona; Eolia(mitologia grecka) skalista wyspa pływająca po morzu i otoczona wałem ze spiżu, identyfikowana ze Stromboli lub Lipari; siedziba władcy wiatrów, Eola; |
| Aeolicus adjective | eoliczny(geologia, geologiczny) związany z działalnością wiatru |
| Aeolis noun | Eolia(geografia, geograficzny) (historia, historyczny, historycznie) kraina historyczna na północno-zachodnim wybrzeżu Azji Mniejszej; |
| aetheops adverb | czarno(przysłówek) (odprzymiotnikowy) od: czarny (barwa) |
| algeo [algere, alsi, -] adverb | chłodnoadverb |
| amorem ardeo verb | wpadać(przenośnie, przenośnia) (potocznie, potoczny) zakochiwać się zakochiwać sięverb |
| amoveo [amovere, amovi, amotus] verb | usuwaćverb |
| antehabeo [antehabere, antehabui, antehabitus] verb | wolećverb |
| apotheosis [apotheosis] noun | deifikacja(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) przypisywanie komuś lub czemuś boskich cech i właściwości, uznawanie komuś za boga; |
| archaeologia [archaeologiae] noun | archeologianoun |
| archaeologista noun | archeolognoun |
Your history
Online dictionaries
- Arabic-English
- Bulgarian-English
- Chinese-English
- Danish-English
- Dothraki-English
- Dutch-English
- Esperanto-English
- French-English
- German-English
- Hindi-English
- Hungarian-English
- Italian-English
- Latin-English
- Norwegian-English
- Polish-English
- Portuguese-English
- Romanian-English
- Russian-English
- Serbian-Croatian-English
- Slovak-English
- Spanish-English
- Swedish-English
- Synonym-English
- Turkish-English
All online dictionaries »