eo w języku polskim
| Łacina | Polski |
|---|---|
| eo [ire, ivi(ii), itus] verb | iśćverb |
| eo caece noun | nietakt(podniośle) niewłaściwy postępek wynikający z braku dobrych manier; brak taktu uchybienienoun |
| eo cum nartas adjective | narciarskiadjective |
| eo ipso pronoun | eo ipsopronoun |
| Eoaldus noun | Ewaldnoun |
| ab eo tempore | przeto(książkowy) przyłącza wniosek z twierdzenia podanego w zdaniu przed nim |
| abeo [abire, abivi(ii), abitus] verb INTRANS | odchodzić(eufemistycznie) umierać odchodzićverb odchodzićverb przemijaćverb upływaćverb zapadaćverb |
| aboleo [abolere, abolevi, abolitus] (2nd) TRANS verb | anulowaćverb kasowaćverb uchylać(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) czynić nieważnym, nieobowiązującym wykreślaćverb zniweczyćverb |
| abstineo [abstinere, abstinui, abstentus] (2nd) verb | wstrzymywaćverb wstrzymywaćverb |
| addoceo [addocere, addocui, -] (2nd) TRANS verb | formowaćverb |
| adeo [adire, adivi(ii), aditus] verb | podejmowaćverb podejmowaćverb |
| adhaereo [adhaerere, adhaesi, adhaesus] (2nd) INTRANS verb | czepiać(potocznie, potoczny) ujmować coś, by się tego trzymać |
| adhibeo [adhibere, adhibui, adhibitus] (2nd) TRANS verb | pogłębiać(przenośnie, przenośnia) czynić gruntowniejszym, bardziej dokładnym rozbudowywaćverb rozciągaćverb rozkładaćverb rozwijaćverb |
| adlineo verb | równać(wojskowość, wojskowy) stawać w prostym szeregu |
| Aeolia noun | Eolia(mitologia grecka) córka Amytaona; Eolia(mitologia grecka) skalista wyspa pływająca po morzu i otoczona wałem ze spiżu, identyfikowana ze Stromboli lub Lipari; siedziba władcy wiatrów, Eola; |
| Aeolicus adjective | eoliczny(geologia, geologiczny) związany z działalnością wiatru |
| Aeolis noun | Eolia(geografia, geograficzny) (historia, historyczny, historycznie) kraina historyczna na północno-zachodnim wybrzeżu Azji Mniejszej; |
| Aeolus | |
| aetheops adverb | czarno(przysłówek) (odprzymiotnikowy) od: czarny (barwa) |
| algeo adverb | chłodnoadverb |
| alveolaris adjective | zębodołowy(anatomia, anatomiczny) związany z zębodołami |
| alveolus dentalis noun | zębodół(anatomia, anatomiczny) zagłębienie w szczęce lub w żuchwie, w którym znajduje się korzeń zęba; |
| amorem ardeo verb | wpadać(przenośnie, przenośnia) (potocznie, potoczny) zakochiwać się |
