German-English dictionary »

huldige meaning in English

GermanEnglish
der Hauptschuldiger Substantiv

main offendernoun

der Mitschuldiger Substantiv

accomplice [accomplices]◼◼◼noun
[UK: əˈk.ʌm.plɪs] [US: əˈk.ɑːm.pləs]

pflichtschuldig [pflichtschuldiger; am pflichtschuldigsten] Adjektiv

in duty boundadjective
[UK: ɪn ˈdjuː.ti baʊnd] [US: ɪn ˈduː.ti ˈbaʊnd]

schuldige

blamably

schuldigem

blamable[UK: ˈbleɪməbl ] [US: ˈbleɪməbl ]

due[UK: djuː] [US: ˈduː]

guilty[UK: ˈɡɪl.ti] [US: ˈɡɪl.ti]

payable[UK: ˈpeɪəb.l̩] [US: ˈpeɪəb.l̩]

die Schuldigen Substantiv

culprits◼◼◼noun
[UK: ˈkʌl.prɪts] [US: ˈkʌl.prəts]
They didn't find the real culprits. = Sie haben die wahren Schuldigen nicht gefunden.

schuldiger

guiltier[UK: ˈɡɪl.tɪə(r)] [US: ˈɡɪl.tɪər]

schuldig [schuldiger; am schuldigsten] Adjektiv

guilty [guiltier, guiltiest]◼◼◼adjective
[UK: ˈɡɪl.ti] [US: ˈɡɪl.ti]

blamableadjective
[UK: ˈbleɪməbl ] [US: ˈbleɪməbl ]

schuldigere

guiltier[UK: ˈɡɪl.tɪə(r)] [US: ˈɡɪl.tɪər]

schuldiges

blameworthy[UK: ˈbleɪm.wɜː.ði] [US: ˈbleɪm.wɝː.ði]

die Unschuldige [—; — substantiviertes Adjektiv substantiviertes Adjektiv substantiviertes Adjektiv] Substantiv
[ˈʊnˌʃʊldɪɡə]

innocents◼◼◼noun
[UK: ˈɪ.nəsnts] [US: ˈɪ.nə.sənts]

unschuldige

innocently◼◼◼[UK: ˈɪ.nəsnt.li] [US: ˈɪ.nə.sənt.li]

die Unschuldigen Substantiv

innocents◼◼◼noun
[UK: ˈɪ.nəsnts] [US: ˈɪ.nə.sənts]

unschuldig [unschuldiger; am unschuldigsten] Adjektiv

innocent◼◼◼adjective
[UK: ˈɪ.nəsnt] [US: ˈɪ.nə.sənt]

innocently◼◻◻adjective
[UK: ˈɪ.nəsnt.li] [US: ˈɪ.nə.sənt.li]

inculpableadjective

unawakenedadjective
[UK: ˌʌ.nə.ˈweɪkənd] [US: ˌʌ.nə.ˈweɪkənd]

unschuldigere

more innocent◼◼◼

das unschuldiges Kind Substantiv

cherubnoun
[UK: ˈtʃe.rəb] [US: ˈtʃe.rəb]

12