German-English dictionary »

ducken meaning in English

GermanEnglish
das Ducken Substantiv

duck [ducks]◼◼◼noun
[UK: dʌk] [US: ˈdək]
He ducked. = Er duckte sich.

ducken [duckte; hat geduckt] Verb
[ dˈʊkən]

duck [ducked, ducking, ducks]◼◼◼verb
[UK: dʌk] [US: ˈdək]
He ducked. = Er duckte sich.

duckend

crouching◼◼◼[UK: ˈkraʊtʃ.ɪŋ] [US: ˈkraʊtʃ.ɪŋ]

abducken [duckte ab; hat abgeduckt] Verb

duck [ducked, ducking, ducks]◼◼◼verb
[UK: dʌk] [US: ˈdək]

grinsen, ducken und wegrennen

and running

ducking[UK: ˈdʌkɪŋ] [US: ˈdʌkɪŋ]

GD&R : grinning

unterducken [duckte unter; hat untergeduckt] Verb

duck downverb