belanglos meaning in English

German	English
belanglos [belangloser; am belanglosesten] Adjektiv	unimportant◼◼◼adjective [UK: ˌʌ.nɪm.ˈpɔːtnt] [US: ə.ˌnɪm.ˈpɔːr.tənt] insignificantlyadjective [UK: ˌɪn.sɪɡ.ˈnɪ.fɪk.ənt.li] [US: ˌɪn.sɪg.ˈnɪ.fɪk.ənt.li] irrelevantlyadjective [UK: ɪ.ˈre.lə.vənt.li] [US: ɪ.ˈre.lə.vənt.li]
belanglosere	more irrelevant
belangloseste	most irrelevant
die Belanglosigkeit [der Belanglosigkeit; die Belanglosigkeiten] Substantiv	irrelevance [irrelevances]◼◼◼noun [UK: ɪ.ˈre.lə.vəns] [US: ɪ.ˈre.lə.vəns] immaterialnessnoun [UK: ˌɪməˈtɪərɪəlnəs ] [US: ˌɪməˈtɪriəlnəs ]
die Belanglosigkeiten Substantiv	irrelevancesnoun [UK: ɪ.ˈre.lə.vən.sɪz] [US: ɪ.ˈre.lə.vən.sɪz]
Die Frage ist belanglos. [ dˈiː]	The question doesn't arise.

Your history