zwei meaning in Dutch

German	Dutch
zwei Zahlwort	tweetelwoord
der Büroangestellte [ein Büroangestellter; des/eines Büroangestellten; die Büroangestellten/zwei Büroangestellte] Substantiv	bediendem kantoorbediendem winkelbediendem
die Geistliche [eine Geistliche; der/einer Geistlichen; die Geistlichen/zwei Geistliche] Substantiv	geestelijkem pastoorm pastorm zielszorgerm zielverzorgerm
die Geschworene [eine Geschworene; der/einer Geschworenen; die Geschworenen/zwei Geschworene] (österreichisch amtlich auch Geschworne) Substantiv	gezworenem
der Reisende [ein Reisender; des/eines Reisenden; die Reisenden/zwei Reisende] Substantiv	reizigerm
zweibeinig	tweevoetigbijvoeglijk naamwoord
das Zweibettzimmer [des Zweibettzimmers; die Zweibettzimmer] Substantiv	tweepersoonskamero
zweierlei	tweeërleibijvoeglijk naamwoord
zweifach Adjektiv	dubbelbijvoeglijk naamwoord duplexbijvoeglijk naamwoord tweeledigbijvoeglijk naamwoord tweevoudigbijvoeglijk naamwoord
zweifarbig Adjektiv	tweekleurigbijvoeglijk naamwoord
der Zweifel [des Zweifels; die Zweifel] Substantiv	twijfelm twijfelingm
zweifellos Adjektiv	gewisbijvoeglijk naamwoord ontwijfelbaarbijvoeglijk naamwoord waaraanniettetwijfelenvaltbijvoeglijk naamwoord zekerbijvoeglijk naamwoord
zweifeln [zweifelte; hat gezweifelt] Verb	dubbenwerkwoord indubiostaanwerkwoord twijfelenwerkwoord
zweifelsohne	bepaald ongetwijfeld zeker
der Zweifler [des Zweiflers; die Zweifler] Substantiv	twijfelaarm
Zweiflügler	tweevleugelige
der Zweig [des Zweig(e)s; die Zweige] Substantiv	aftakkingm tak [takken]m
die Zweigniederlassung [der Zweigniederlassung; die Zweigniederlassungen] Substantiv	depotsubstantief filiaalsubstantief
zweihändig	tweehandigbijvoeglijk naamwoord
der Zweimaster [des Zweimasters; die Zweimaster] Substantiv	tweemasterm
zweischneidig [zweischneidiger; am zweischneidigsten] Adjektiv	tweesnijdendbijvoeglijk naamwoord

12 >↑

zwei meaning in Dutch

Your history

Online dictionaries

Might be interested