starr meaning in Dutch

German	Dutch
starr [starrer; am starrsten] Adjektiv	houterigbijvoeglijk naamwoord starbijvoeglijk naamwoord stijfbijvoeglijk naamwoord strambijvoeglijk naamwoord stugbijvoeglijk naamwoord
die Starre [der Starre; —] Substantiv	verstijvingsubstantief
starren [starrte; hat gestarrt] Verb	aanstarenv starenv turenv
die Starrheit [der Starrheit; —] Substantiv	houterigheidsubstantief stijfheidsubstantief stijftesubstantief stramheidsubstantief stugheidsubstantief
der Starrkrampf [des Starrkrampfes\|Starrkrampfs; —] Substantiv	klemm tetanusm
starrköpfig Adjektiv	halsstarrigbijvoeglijk naamwoord hardnekkigbijvoeglijk naamwoord koppigbijvoeglijk naamwoord stijfhoofdigbijvoeglijk naamwoord verbetenbijvoeglijk naamwoord verstoktbijvoeglijk naamwoord
der Starrsinn [des Starrsinns, des Starrsinnes; —] Substantiv	eigenzinnigheidm koppigheidm stijfhoofdigheidm verstoktheidm
die Starrsucht [der Starrsucht; —] Substantiv	catalepsiesubstantief verstijvingsubstantief
anstarren [starrte an; hat angestarrt] (Akkusativ) Verb	aanstarenv starenv turenv
halsstarrig [halsstarriger; am halsstarrigsten] Adjektiv	halsstarrigbijvoeglijk naamwoord hardnekkigbijvoeglijk naamwoord koppigbijvoeglijk naamwoord stijfhoofdigbijvoeglijk naamwoord verbetenbijvoeglijk naamwoord verstoktbijvoeglijk naamwoord

Your history