leib meaning in Dutch

German	Dutch
der Leib [des Leibs, des Leibes; die Leiber] Substantiv	lichaamm gehoben lijfm gehoben rompm gehoben
das Leibchen [des Leibchens; die Leibchen] Substantiv	keurslijfo lijfo lijfjeo
die Leibeigenschaft [der Leibeigenschaft; die Leibeigenschaften] Substantiv	herendienstsubstantief lijfeigenschapsubstantief
die Leibesfrucht [der Leibesfrucht; die Leibesfrüchte] Substantiv	embryosubstantief kiemsubstantief
die Leibrente [der Leibrente; die Leibrenten] Substantiv	apanagesubstantief jaargeldsubstantief toelagesubstantief
bleiben [blieb; ist geblieben] Verb	blijvenv overblijvenv restenv resterenv toevenv verblijvenv
einverleiben [verleibte ein; hat einverleibt] Verb	annexerenwerkwoord ietsbijkomstigstoevoegenwerkwoord inlijvenwerkwoord
Nachbleibsel	afval overblijfsel rest rommel staartjesubstantief
Schnürleib	keurslijf korseto
unausbleiblich Adjektiv	bepaaldbijvoeglijk naamwoord beslistbijvoeglijk naamwoord persebijvoeglijk naamwoord striktbijvoeglijk naamwoord volstrektbijvoeglijk naamwoord vooralbijvoeglijk naamwoord zekerbijvoeglijk naamwoord
der Unterleib [des Unterleibes/Unterleibs; die Unterleiber] Substantiv	buikm
wohlbeleibt Adjektiv	corpulentbijvoeglijk naamwoord gezetbijvoeglijk naamwoord zwaarlijvigbijvoeglijk naamwoord

Your history