German-Dutch dictionary »
fromm [frommer; am frommsten] meaning in Dutch
| German | Dutch |
|---|---|
| fromm [frommer; am frommsten] Adjektiv | bedaardbijvoeglijk naamwoord devootbijvoeglijk naamwoord godsdienstigbijvoeglijk naamwoord godvrezendbijvoeglijk naamwoord kalmbijvoeglijk naamwoord rustigbijvoeglijk naamwoord stilbijvoeglijk naamwoord vroombijvoeglijk naamwoord |
| die Frömmelei [der Frömmelei; die Frömmeleien] Substantiv | bigotteriesubstantief kwezelachtigheidsubstantief |
| frömmelnd Adjektiv | kwezelachtigbijvoeglijk naamwoord |
| frommen [frommte; ist gefrommt] Phrase | batenwerkwoord helpenwerkwoord vannutzijnwerkwoord |
| die Frömmigkeit [der Frömmigkeit; —] Substantiv | devotiesubstantief godsdienstigheidsubstantief vroomheidsubstantief |
Your history
Online dictionaries
- Arabic-English
- Bulgarian-English
- Chinese-English
- Danish-English
- Dothraki-English
- Dutch-English
- Esperanto-English
- French-English
- German-English
- Hindi-English
- Hungarian-English
- Italian-English
- Latin-English
- Norwegian-English
- Polish-English
- Portuguese-English
- Romanian-English
- Russian-English
- Serbian-Croatian-English
- Slovak-English
- Spanish-English
- Swedish-English
- Synonym-English
- Turkish-English
All online dictionaries »