Duits-Nederlands woordenboek »
fromm [frommer; am frommsten] betekenis in Nederlands
| Duits | Nederlands |
|---|---|
| fromm [frommer; am frommsten] Adjektiv | bedaardbijvoeglijk naamwoord devootbijvoeglijk naamwoord godsdienstigbijvoeglijk naamwoord godvrezendbijvoeglijk naamwoord kalmbijvoeglijk naamwoord rustigbijvoeglijk naamwoord stilbijvoeglijk naamwoord vroombijvoeglijk naamwoord |
| die Frömmelei [der Frömmelei; die Frömmeleien] Substantiv | bigotteriesubstantief kwezelachtigheidsubstantief |
| frömmelnd Adjektiv | kwezelachtigbijvoeglijk naamwoord |
| frommen [frommte; ist gefrommt] Phrase | batenwerkwoord helpenwerkwoord vannutzijnwerkwoord |
| die Frömmigkeit [der Frömmigkeit; —] Substantiv | devotiesubstantief godsdienstigheidsubstantief vroomheidsubstantief |
