German-Dutch dictionary »
blut- meaning in Dutch
| German | Dutch |
|---|---|
| Blut- | bloedigbijvoeglijk naamwoord |
| das Blut [des Blut(e)s; die Blute] Substantiv | |
| die Blutarmut [der Blutarmut; —] Substantiv | anemiesubstantief bloedarmoedesubstantief |
| blutdürstig Adjektiv | bloeddorstigbijvoeglijk naamwoord |
| der Blutegel Substantiv | |
| bluten [blutete; hat geblutet] Verb | |
| Blutgerüst | |
| Blutgeschwür | |
| blutig [blutiger; am blutigsten] Adjektiv | bloedendbijvoeglijk naamwoord bloedigbijvoeglijk naamwoord |
| die Blutung [der Blutung; die Blutungen] Substantiv | bloedingsubstantief |
Your history
Online dictionaries
- Arabic-English
- Bulgarian-English
- Chinese-English
- Danish-English
- Dothraki-English
- Dutch-English
- Esperanto-English
- French-English
- German-English
- Hindi-English
- Hungarian-English
- Italian-English
- Latin-English
- Norwegian-English
- Polish-English
- Portuguese-English
- Romanian-English
- Russian-English
- Serbian-Croatian-English
- Slovak-English
- Spanish-English
- Swedish-English
- Synonym-English
- Turkish-English
All online dictionaries »