English-Latin dictionary »

obedience meaning in Latin

EnglishLatin
obedience noun
[UK: ə.ˈbiː.dɪəns]
[US: oˈbiː.diəns]

famulatus [famulatus](4th) M
noun

obtemperatio [obtemperationis](3rd) F
noun

obedience (to) noun
[UK: ə.ˈbiː.dɪəns]
[US: oˈbiː.diəns]

expletio [expletionis](3rd) F
noun

obedience, compliance, submission to authority noun

obedientia [obedientiae](1st) F
noun

obedientio [obedientionis](3rd) F
noun

oboedientia [oboedientiae](1st) F
noun

oboedientio [oboedientionis](3rd) F
noun

disobedience noun
[UK: ˌdɪ.sə.ˈbiː.dɪəns]
[US: ˌdɪ.sə.ˈbiː.diəns]

diffidentia [diffidentiae](1st) F
noun

inobaudientia [inobaudientiae](1st) F
noun

inobauditio [inobauditionis](3rd) F
noun

inobediens [inobedientis](3rd) F
noun

inobedientia [inobedientiae](1st) F
noun

inoboediens [inoboedientis](3rd) F
noun

inoboedientia [inoboedientiae](1st) F
noun

disobedience to judicial order noun

contumacia [contumaciae](1st) F
noun

obey, show obedience verb

obsecundo [obsecundare, obsecundavi, obsecundatus](1st) TRANS
verb

opsecundo [opsecundare, opsecundavi, opsecundatus](1st) TRANS
verb

vow obedience to verb

juro [jurare, juravi, juratus](1st)
verb