English-Latin dictionary »

disobedient meaning in Latin

EnglishLatin
disobedient adjective
[UK: ˌdɪ.sə.ˈbiː.dɪənt]
[US: ˌdɪ.sə.ˈbiː.diənt]

incredulus [incredula, incredulum]adjective

inobedibilis [inobedibilis, inobedibile]adjective

inobediens [(gen.), inobedientis]adjective

inobedus [inobeda, inobedum]adjective

inoboedibilis [inoboedibilis, inoboedibile]adjective

inoboediens [(gen.), inoboedientis]adjective

inoboedus [inoboeda, inoboedum]adjective

disobedient person noun

inobedientiarius [inobedientiarii](2nd) M
noun

inoboedientiarius [inoboedientiarii](2nd) M
noun

disobediently adverb
[UK: ˌdɪ.sə.ˈbiː.dɪənt.li]
[US: ˌdɪ.sə.ˈbiː.dɪənt.li]

inobedienteradverb

inoboedienteradverb

be disobedient verb

recalcitro [recalcitrare, -, -](1st) INTRANS
verb