English-Dutch dictionary »
recalcitrant meaning in Dutch
| English | Dutch |
|---|---|
| recalcitrant (hard to deal with or operate) adjective [UK: rɪˈk.æl.sɪ.trənt] [US: rɪˈk.æl.sə.trənt] | koppigbijvoeglijk naamwoord onhandelbaarbijvoeglijk naamwoord tegenstrijdigbijvoeglijk naamwoord |
| recalcitrant (marked by a stubborn unwillingness to obey figures of authority) adjective [UK: rɪˈk.æl.sɪ.trənt] [US: rɪˈk.æl.sə.trənt] | recalcitrantbijvoeglijk naamwoord weerbarstigbijvoeglijk naamwoord weerspannigbijvoeglijk naamwoord |
Your history
Online dictionaries
- Arabic-English
- Bulgarian-English
- Chinese-English
- Danish-English
- Dothraki-English
- Dutch-English
- Esperanto-English
- French-English
- German-English
- Hindi-English
- Hungarian-English
- Italian-English
- Latin-English
- Norwegian-English
- Polish-English
- Portuguese-English
- Romanian-English
- Russian-English
- Serbian-Croatian-English
- Slovak-English
- Spanish-English
- Swedish-English
- Synonym-English
- Turkish-English
All online dictionaries »