Engels-Nederlands woordenboek »

acquiescence betekenis in Nederlands

EngelsNederlands
acquiescence (inaction to take legal recourse which implies the abandonment of a right)
noun
[UK: ˌæ.kwi.ˈesns]
[US: ˌæ.kwi.ˈe.səns]

rechtsverwerkingsubstantief
{f}

acquiescence (silent or passive assent)
noun
[UK: ˌæ.kwi.ˈesns]
[US: ˌæ.kwi.ˈe.səns]

stilzwijgende instemmingsubstantief
{f}