Dutch-English dictionary »

ontrouw meaning in English

DutchEnglish
ontrouw bijvoeglijk naamwoord

unfaithfuladjective
[UK: ˌʌn.ˈfeɪθ.fəl] [US: ən.ˈfeɪθ.fəl]

ontrouw substantief
{m}

infidelity [infidelities](unfaithfulness in marriage or other moral obligation)
noun
[UK: ˌɪn.fɪ.ˈde.lɪ.ti] [US: ˌɪn.fə.ˈde.lə.ti]