ontrouw betekenis in Engels

Nederlands	Engels
ontrouw bijvoeglijk naamwoord	unfaithfuladjective [UK: ˌʌn.ˈfeɪθ.fəl] [US: ən.ˈfeɪθ.fəl]
ontrouw substantief {m}	infidelity [infidelities](unfaithfulness in marriage or other moral obligation) noun [UK: ˌɪn.fɪ.ˈde.lɪ.ti] [US: ˌɪn.fə.ˈde.lə.ti]

Zoek geschiedenis