klin înseamnă în Germană
| Poloneză | Germană |
|---|---|
| klin (fizyka, fizyczny) maszyna prosta, o kształcie trójkąta; noun | Keil | ZwickelSubstantiv |
| Klin (geografia, geograficzny) (administracja) miasto w Rosji, w obwodzie moskiewskim; noun | KlinSubstantiv |
| klin noun kształt tej maszyny | Keil | ZwickelSubstantiv |
| klincz (sport, sportowy) w boksie: przytrzymanie się bokserów w zwarciu mającym uniemożliwiać zadawanie ciosów noun | der Clinch [des Clinch(e)s; —]Substantiv |
| klinga noun ostrze broni siecznej | die Klinge [der Klinge; die Klingen]Substantiv |
| klingeryt (technologia, technika, techniczny) materiał uszczelniający ze sprasowanych włókna azbestowego z klejem kauczukowym, mający zastosowanie w urządzeniach pracujących pod wysokim ciśnieniem i w wysokiej temperaturze noun | KlingeritSubstantiv |
| klingoński (filmologia, filmoznawstwo, filmologiczny, filmoznawczy, filmowy) dotyczący Klingonów adjective | das KlingonischAdjektiv |
| klingoński (językoznawstwo, językoznawczy) (filmologia, filmoznawstwo, filmologiczny, filmoznawczy, filmowy) sztuczny język używany przez przedstawicieli rasy Klingonów z serialu "Star Trek" noun | das KlingonischSubstantiv |
| klinicysta (medycyna, medyczny) lekarz mający praktykę w klinice, oddziale, w pracy szpitalnej noun | KlinikerSubstantiv |
| kliniczny (medycyna, medyczny) dotyczący lecznictwa zamkniętego adjective | klinisch [klinischer; am klinischsten]Adjektiv |
| klinika (architektura, architektoniczny) budynek będący siedzibą kliniki (1.1) noun | die Klinik [der Klinik; die Kliniken]Substantiv |
| klinika (medycyna, medyczny) (edukacja, edukacyjny) specjalistyczny oddział szpitalny działający przy uczelni lub instytucie naukowym; noun | die Klinik [der Klinik; die Kliniken]Substantiv |
| klinowaty | |
| klinowy adjective składający się z klinów lub wykonany za pomocą klina | Keil-Adjektiv |
| klinowy adjective w kształcie klina | Keil-Adjektiv |
| cyklina (technologia, technika, techniczny) płytka o ostrych krawędziach do wygładzania drewna; noun | die ZiehklingeSubstantiv |
| deklinacja (astronomia, astronomiczny) jedna ze współrzędnych ciała niebieskiego w układach równikowych; noun | die Deklination [der Deklination; die Deklinationen]Substantiv |
| deklinacja (gramatyka) odmiana przez przypadki i liczby; noun | die Deklination [der Deklination; die Deklinationen]Substantiv |
| deklinacja mieszana (gramatyka) rodzaj odmiany przez przypadki w gramatykach niektórych językow, np. niemieckim noun | gemischte DeklinationSubstantiv |
| deklinacja mocna (gramatyka) rodzaj odmiany przez przypadki w gramatykach niektórych języków, np. niemieckim, islandzkim noun | starke DeklinationSubstantiv |
| deklinacja słaba (gramatyka) rodzaj odmiany przez przypadki w gramatykach niektórych językow, np. niemieckim, islandzkim noun | schwache DeklinationSubstantiv |
| deklinacyjny (gramatyka) związany z deklinacją, odmianą przez przypadki i liczby, przypadkowaniem adjective | die Deklination [der Deklination; die Deklinationen]Adjektiv |
| deklinować (językoznawstwo, językoznawczy) odmieniać przez przypadki verb | deklinieren [deklinierte; hat dekliniert]Verb |
| inklinacja (fizyka, fizyczny) nachylenie, kąt nachylenia noun | der Hang [des Hang(e)s; die Hänge]Substantiv |
| pismo klinowe noun | die Keilschrift [der Keilschrift; die Keilschriften]Substantiv |
| przeklinanie (rzeczownik odczasownikowy) od przeklinać noun | Fluchen [fluchte; hat geflucht] (über mit Akkusativ)Substantiv |
| przeklinać verb kląć, używać wulgarnego słownictwa | fluchen [fluchte; hat geflucht] (über mit Akkusativ)Verb |
| przeklinać verb rzucać klątwę, życzyć źle | verfluchen [verfluchte; hat verflucht]Verb |
| przepuklina (medycyna, medyczny) patologiczne przemieszczenie się tkanki, części narządu poza naturalne umiejscowienie, wpuklając się w sąsiednią okolicę anatomiczną noun | Bruch | EingeweidebruchSubstantiv |
| recykling noun wykorzystanie odpadów technologicznych i surowców wtórnych w przemyśle; | das Recycling [des Recyclings; —]Substantiv |
| recyklingowalny (ekologia, ekologiczny) taki, który można poddać recyklingowi; możliwy do wtórnego wykorzystania adjective | recycelbarAdjektiv |
| recyklingować verb | recyceln [recycelte; hat recycelt]Verb |
| synklinalny (geologia, geologiczny) związany z synkliną, dotyczący synkliny adjective | die Synklinale [der Synklinale; die Synklinalen]Adjektiv |
| upcykling noun ponowne wykorzystanie odpadów do zrobienia czegoś użytecznego i bardziej wartościowego od samego surowca; | UpcyclingSubstantiv |
| wiklina noun młode pędy kilku gatunków wierzb, które po obróbce wykorzystywane są w wikliniarstwie; | die Weide [der Weide; die Weiden]Substantiv |
| wiklina noun przedmioty z wikliny (1.2) | Flecht-Substantiv |
| zaklinać verb prosić o przebaczenie, pomoc | aussprechenVerb |
| zaklinać verb rzucać czar na kogoś | der Fluch [des Fluch(e)s; die Flüche]Verb |
| Żaklina |
