dicţionar German-Polonez »

stand înseamnă în Poloneză

GermanăPoloneză
das Missverständnis [des Missverständnisses; die Missverständnisse] Substantiv

nieporozumienienoun
pomyłka wynikła z niewłaściwego zrozumienia słów, sytuacji

mit dem linken Bein zuerst aufgestanden sein Verb

wstać lewą nogąverb
być bez powodu w złym humorze, mieć zły nastrój od samego rana

Nachsicht | Verständnis Substantiv

wyrozumiałośćnoun
cecha tego, kto jest wyrozumiały, cecha tego, co jest wyrozumiałe

das Afrikaans [des Afrikaans; —] (aus niederländischen Dialekten entstandene Sprache der Buren in Südafrika) Substantiv

afrikaans(językoznawstwo, językoznawczy) język afrykanerski
noun

afrykanerski(językoznawstwo, językoznawczy) język z grupy germańskich, używany w południowej Afryce;
noun

das Afrikaans [des Afrikaans; —] (aus niederländischen Dialekten entstandene Sprache der Buren in Südafrika) Phrase

język afrykanerskiphrase

Niveau | Grad | Stand Substantiv

poziomnoun
stopień wykształcenia osoby, stan czyjejś kultury, wiedzy

Niveau | Stand Substantiv

poziomnoun
położenie, układ czegoś względem jakiejś płaszczyzny

der Notstand [des Notstand(e)s; die Notstände] Substantiv

stan wyjątkowy(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) ograniczenie swobód i praw obywateli na skutek wewnętrznych zagrożeń państwa;
noun

Nukleon | Kernbaustein | Kernbestandteil Substantiv

nukleon(fizyka, fizyczny) proton lub neutron;
noun

rebellisch | aufständisch Adjektiv

rebelianckiadjective
dotyczący rebelii lub rebeliantów

rückschrittlich | rückständig Adjektiv

zacofanyadjective
nieufny lub przeciwny postępowi

der Rückstand [des Rückstand(e)s; die Rückstände] Substantiv

opóźnienienoun
stan umysłowy będący efektem zbyt wolnego rozwoju

spóźnienienoun
brak wykonania czegoś w porę

zaległośćnoun
należne komuś pieniądze

rückständig Adjektiv

zacofanyadjective
opóźniony w rozwoju

die Rückständigkeit [der Rückständigkeit; die Rückständigkeiten] Substantiv

zacofanienoun
opóźnienie w rozwoju pod względem technologicznym, społecznym itd.

Sachstand

stan rzeczy

der Sachverstand [des Sachverstand(e)s; —] Substantiv

wiedza specjalistycznanoun

Sachverständiger

biegły sądowy

Sachverständiger Substantiv

biegły(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) ekspert powoływany przez sąd, mający wiedzę w specjalistycznej dziedzinie, ułatwiający zrozumienie związanych z tą dziedziną zagadnień istotnych dla sprawy
noun

Sachverständiger | Gutachter Substantiv

rzeczoznawcanoun
osoba wydająca orzeczenia w sprawach dotyczących jego kompetencji, a niejasnych dla innych

selbständig | selbstständig Adjektiv

niezależnyadjective
samodzielny, niepodporządkowany, niebędący w zależności od nikogo ani niczego

die Selbständigkeit [der Selbständigkeit; die Selbständigkeiten] Substantiv

samodzielnośćnoun
niezależność, uniezależnienie

die Selbstständigkeit [der Selbstständigkeit; die Selbstständigkeiten] Substantiv

samozatrudnienienoun
podjęcie działalności gospodarczej przez osobę fizyczną na własny rachunek i odpowiedzialność;

selbstverständlich | natürlich

oczywiściepartykuła wyrażająca brak wątpliwości

selbstverständlich | natürlich Interjection

oczywiścieinterjection
wykrzyknik wyrażający aprobatę, potwierdzenie

Staat | Zustand Substantiv

stan(administracja) odrębna jednostka administracyjna niektórych państw federacyjnych;
noun

der Stillstand [des Stillstand(e)s; die Stillstände] Substantiv

bezruchnoun

übereinstimmen | einverstanden sein Verb

zgadzaćverb
być zgodnym z czymś, mieć podobną opinię

überstehen [überstand; hat/ist überstanden] (Akkusativ) Verb

przebyćverb

znieśćverb

der Umstand [des Umstand(e)s; die Umstände] Substantiv

trudnościnoun

Umstand | Gegebenheit Substantiv

okolicznośćnoun
coś, co towarzyszy czemuś; kontekst sytuacji, zdarzenia

Umstände | Verhältnisse | Wohnverhältnisse Substantiv

warunkinoun
stan rzeczy

Unabhängigkeit | Selbständigkeit | Selbstständigkeit Substantiv

niepodległośćnoun
niezależność państwa od innych państw pod względem stosunków zewnętrznych i spraw wewnętrznych;

unanständig | schlüpfrig Adjektiv

sprośnyadjective
cechujący się brakiem przyzwoitości, wstydu; śmiały w dziedzinie seksu

die Unanständigkeit [der Unanständigkeit; die Unanständigkeiten] Substantiv

nieprzyzwoitośćnoun
coś nieprzyzwoitego, budzącego oburzenie i zgorszenie

Unanständigkeit | Anstößigkeit | Anzüglichkeit Substantiv

nieprzyzwoitośćnoun
brak przyzwoitości

die Unbeständigkeit [der Unbeständigkeit; die Unbeständigkeiten] Substantiv

zmiennośćnoun
cecha kogoś, kto jest zmienny

3456