Tysk | Ungarsk |
---|---|
runzeln [runzelte; hat gerunzelt] Verb [ˈʁʊnt͡sl̩n] | ráncol◼◼◼igeA homlokát ráncolta. = Er runzelte die Stirn. |
runzeln (sich) [runzelte; hat gerunzelt] Verb | ráncosodik◼◼◼ige |
die Runzel [der Runzel; die Runzeln] Substantiv [ˈʁʊnt͡sl̩] | ránc◼◼◼főnév redőfőnév |
runzelnd Adjektiv [ˈʁʊnt͡sl̩nt] | ráncolómelléknév |
die Stirn runzeln | |
mit Stirnrunzeln | |
das Stirnrunzeln [des Stirnrunzelns; —] Substantiv | homlokráncolás◼◼◼főnév |