end- betyder på polska
| Tyska | Polska |
|---|---|
| End- Adjektiv | krańcowyadjective |
| Endchen Substantiv | końcóweczka(zdrobniale) od końcówka |
| das Ende [des Endes; die Enden] Substantiv | kresnoun uwiąznoun zakończenienoun |
| das Ende [des Endes; die Enden] Adjektiv | finałowyadjective |
| Ende der Welt Substantiv | koniec świata(potocznie, potoczny) miejsce bardzo odległe |
| Ende gut, alles gut | |
| Ende | Grenze | Rand Substantiv | kresnoun |
| Ende | Rand Substantiv | kraniec(książkowy) koniec, granica czegoś |
| Ende | Schluss Substantiv | koniecnoun koniecnoun koniecnoun zakończenienoun |
| Endeckung Substantiv | wykrycienoun |
| die Endemie [der Endemie; die Endemien] Substantiv | endemianoun |
| endemisch Adjektiv | endemicznyadjective |
| endemisch Adverb | endemicznie(biologia, biologiczny) (ekologia, ekologiczny) na sposób endemiczny |
| der Endemit [des Endemits; die Endemiten] Substantiv | endemit(biologia, biologiczny) takson występujący tylko na danym obszarze; |
| enden | beenden Verb | kończyćverb |
| endgogen Adjektiv | endogenny(biologia, biologiczny) (geologia, geologiczny) (medycyna, medyczny) (psychologia, psychologiczny) pochodzący z wewnątrz |
| endlich Adjektiv | na koniecadjective na ostatekadjective nareszcieadjective |
| endlich | letztendlich Adverb | w końcuadverb w końcuadverb |
| endlich | schließlich Adverb | wreszcieadverb |
| endlos [endloser; am endlosesten] Adjektiv | bezustannyadjective |
| die Endogamie [der Endogamie; —] Substantiv | endogamia(etnografia, etnograficzny) (socjologia, socjologiczny) praktyka i reguła kulturowa nakazująca zawieranie małżeństw wewnątrz własnej społeczności; |
| endogen | |
| Endokard Substantiv | wsierdzie(anatomia, anatomiczny) wewnętrzna warstwa ściany serca; |
| Endokarp Substantiv | endokarp(botanika, botaniczny) wewnętrzna część owocu, powstająca ze skórki okrywającej wewnętrzną stronę owocolistka; |
| Endokrinologe Substantiv | endokrynolog(medycyna, medyczny) lekarz specjalista zajmujący się rozpoznawaniem, profilaktyką i leczeniem chorób gruczołów wydzielania wewnętrznego |
| die Endokrinologie [der Endokrinologie; —] Substantiv | endokrynologia(medycyna, medyczny) dziedzina medycyny zajmująca się zaburzeniami funkcji gruczołów wydzielania wewnętrznego endokrynologia(naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) nauka o wydzielaniu wewnętrznym, gruczołach, hormonach i ich działaniu; endokrynologia(potocznie, potoczny) (medycyna, medyczny) klinika, oddział lub pododdział w szpitalu, gdzie leczeni są pacjenci z chorobami tarczycy |
| Endokrinologin Substantiv | endokrynolog(medycyna, medyczny) lekarka specjalistka endokrynologii |
| endokrinologisch Adjektiv | endokrynologiczny(medycyna, medyczny) (biologia, biologiczny) związany z endokrynologią, dotyczący endokrynologii |
| Endometriose Substantiv | endometrioza(medycyna, medyczny) choroba kobiet polegająca na nieprawidłowym umiejscowieniu błony śluzowej trzonu macicy; |
| Endonym Substantiv | endonim(językoznawstwo, językoznawczy) (geografia, geograficzny) nazwa obiektu geograficznego w jednym z języków używanych na danym obszarze, gdzie dany obiekt się znajduje, używana poza miejscem występowania tego języka; |
