Nemčina | Polsčina |
---|---|
End- Adjektiv | krańcowyadjective |
Endchen Substantiv | końcóweczka(zdrobniale) od końcówka |
das Ende [des Endes; die Enden] Substantiv | kresnoun uwiąznoun zakończenienoun |
das Ende [des Endes; die Enden] Adjektiv | finałowyadjective |
Ende der Welt Substantiv | koniec świata(potocznie, potoczny) miejsce bardzo odległe |
Ende gut, alles gut | |
Ende | Grenze | Rand Substantiv | kresnoun |
Ende | Rand Substantiv | kraniec(książkowy) koniec, granica czegoś |
Ende | Schluss Substantiv | koniecnoun koniecnoun koniecnoun zakończenienoun |
Endeckung Substantiv | wykrycienoun |
die Endemie [der Endemie; die Endemien] Substantiv | endemianoun |
endemisch Adjektiv | endemicznyadjective |
endemisch Adverb | endemicznie(biologia, biologiczny) (ekologia, ekologiczny) na sposób endemiczny |
der Endemit [des Endemits; die Endemiten] Substantiv | endemit(biologia, biologiczny) takson występujący tylko na danym obszarze; |
enden | beenden Verb | kończyćverb |
endgogen Adjektiv | endogenny(biologia, biologiczny) (geologia, geologiczny) (medycyna, medyczny) (psychologia, psychologiczny) pochodzący z wewnątrz |
endlich Adjektiv | na koniecadjective na ostatekadjective nareszcieadjective |
endlich | letztendlich Adverb | w końcuadverb w końcuadverb |
endlich | schließlich Adverb | wreszcieadverb |
endlos [endloser; am endlosesten] Adjektiv | bezustannyadjective |
die Endogamie [der Endogamie; —] Substantiv | endogamia(etnografia, etnograficzny) (socjologia, socjologiczny) praktyka i reguła kulturowa nakazująca zawieranie małżeństw wewnątrz własnej społeczności; |
endogen | |
Endokard Substantiv | wsierdzie(anatomia, anatomiczny) wewnętrzna warstwa ściany serca; |
Endokarp Substantiv | endokarp(botanika, botaniczny) wewnętrzna część owocu, powstająca ze skórki okrywającej wewnętrzną stronę owocolistka; |
Endokrinologe Substantiv | endokrynolog(medycyna, medyczny) lekarz specjalista zajmujący się rozpoznawaniem, profilaktyką i leczeniem chorób gruczołów wydzielania wewnętrznego |
die Endokrinologie [der Endokrinologie; —] Substantiv | endokrynologia(medycyna, medyczny) dziedzina medycyny zajmująca się zaburzeniami funkcji gruczołów wydzielania wewnętrznego endokrynologia(naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) nauka o wydzielaniu wewnętrznym, gruczołach, hormonach i ich działaniu; endokrynologia(potocznie, potoczny) (medycyna, medyczny) klinika, oddział lub pododdział w szpitalu, gdzie leczeni są pacjenci z chorobami tarczycy |
Endokrinologin Substantiv | endokrynolog(medycyna, medyczny) lekarka specjalistka endokrynologii |
endokrinologisch Adjektiv | endokrynologiczny(medycyna, medyczny) (biologia, biologiczny) związany z endokrynologią, dotyczący endokrynologii |
Endometriose Substantiv | endometrioza(medycyna, medyczny) choroba kobiet polegająca na nieprawidłowym umiejscowieniu błony śluzowej trzonu macicy; |
Endonym Substantiv | endonim(językoznawstwo, językoznawczy) (geografia, geograficzny) nazwa obiektu geograficznego w jednym z języków używanych na danym obszarze, gdzie dany obiekt się znajduje, używana poza miejscem występowania tego języka; |