Turkish-German dictionary »

yük meaning in German

TurkishGerman
yük aptes

Stuhlgänge

yük aptes noun

der Stuhlgang [des Stuhlgangs, des Stuhlganges; —]Substantiv
m

yük bir bölümü

größtenteils

yük bir olasılıkla

höchstwahrscheinlich

yük dede

Urgroßväter

yük dede noun

der Urgroßvater [des Urgroßvaters; die Urgroßväter]Substantiv
m

yük dede -büyük nine noun

Urgroßeltern [—; die Urgroßeltern]Substantiv

yük devlet

Großmächte

Weltmächtepl

yük devlet noun

die Großmacht [der Großmacht; die Großmächte]Substantiv
f

die Weltmacht [der Weltmacht; die Weltmächte]Substantiv
f

yük elçi

Gesandter

yük elçi noun

der Botschafter [des Botschafters; die Botschafter]Substantiv

yük harfler

Blockschriften

yük harfler noun

die Blockschrift [der Blockschrift; —]Phrase
f

yük kapı

Haupteingänge

yük kapı noun

der Haupteingang [des Haupteingang(e)s; die Haupteingänge]Substantiv
m

yük kent

Großstädte

yük kent noun

die Großstadt [der Großstadt; die Großstädte]Substantiv
f

yük kilise

Münster

yük kilise noun

der Dom [des Domes, des Doms; die Dome]Substantiv

die Kathedrale [der Kathedrale; die Kathedralen]Substantiv

yük mağaza

Kaufhäuserpl

yük mağaza noun

das Kaufhaus [des Kaufhauses; die Kaufhäuser]Substantiv
n

yük miktar

Portionenpl

yük miktar noun

die Portion [der Portion; die Portionen]Substantiv
f

die Unmenge [der Unmenge; die Unmengen]Phrase
f

der Wust [des Wustes, des Wusts; —]Substantiv

yük nine

Urgroßmütter

yük nine noun

die Urgroßmutter [der Urgroßmutter, der Urgroßmutters; die Urgroßmütter, —]Substantiv
f

yük odun kütüğü

Scheiter

yük odun kütüğü noun

das Scheit [des Scheits/Scheites; die Scheite, (besonders österreichisch und schweizerisch: die Scheiter ]Substantiv
n

yük salon verb

hallen [hallte; hat gehallt]Verb

yük sevinç verb

entzücken [entzückte; hat entzückt]Phrase

yük sevinç noun

der Jubel [des Jubels; —]Substantiv
m

yük zil

Zimbel

yük ölçüde çoğalmak verb

wuchern [wucherte; hat gewuchert]Verb

yükanne

Großmütter

yükanne noun

die Großmutter [der Großmutter|Großmutters|Großmutterns; die Großmütter|—]Substantiv
f

yükbaba

Großväterpl

1234