Swedish-Polish dictionary »

stav meaning in Polish

SwedishPolish
stav

drągdługi i gruby kij

kijdługi patyk;

stav [~en, ~ar] substantiv

tyczkanoun

stav [~en, ~ar]

laskawydłużony przedmiot służący do podpierania się;

maszt(architektura, architektoniczny) wysoki słup lub pionowa konstrukcja opierająca się na fundamencie;

stava [~de ~t] verb

literowaćverb
podawać pisownię wyrazu, wymawiając po kolei poszczególne litery tego słowa

stavelse [~n ~r] substantiv

sylaba(językoznawstwo, językoznawczy) część wyrazu lub wyraz zawierające zwykle jedną samogłoskę lub dyftong, wymawiane jako całość; jednostka mowy, zwykle dłuższa niż jedna głoska i krótsza niż wyraz;
noun

stavfel [~et; pl. ~] substantiv

literówkanoun
błąd w pisaniu polegający na pomyleniu lub opuszczeniu liter w słowie

stavhopp [~et; pl. ~] substantiv

skok o tyczce(sport, sportowy) konkurencja lekkoatletyczna, w której zawodnik oddaje skok nad poprzeczką przy pomocy tyczki;
noun

stavkyrka [~n -kyrkor] substantiv

kościół słupowy(architektura, architektoniczny) rodzaj skandynawskiego tradycyjnego kościoła drewnianego stawianego w średniowieczu opartego konstrukcyjnie na słupach;
noun

stavning [~en ~ar] substantiv

pisownianoun
zasady dotyczące poprawnego pisania wyrazów

Stavropol

Stawropol(geografia, geograficzny) miasto w południowej części Rosji, stolica Kraju Stawropolskiego;

avstava [~de ~t] verb

prućverb
odczepiać rzeczy przyszyte do materiału (tkaniny)

prućverb
usuwać szwy; rozdzielać dwa materiały (tkaniny)

biskopsstav [~en ~ar] substantiv

pastorał(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) ozdobna zakrzywiona laska noszona podczas liturgii przez biskupów, opatów i infułatów uprzywilejowanych jako atrybut ich urzędu;
noun

bokstav [~en -stäver] substantiv

litera(językoznawstwo, językoznawczy) nazwany znak graficzny, odpowiadający konkretnemu dźwiękowi, umożliwiający zapis słów;
noun

bokstavlig [~t ~a] adjektiv

dosłownyadjective
znaczący dokładnie to, co wyrażają słowa, bez drugiego znaczenia

literalny(książkowy) mający związek ze ścisłym rozumieniem, przytoczeniem lub tłumaczeniem czyichś słów
adjective

bokstavligen adverb

dosłownieadverb
w sposób ścisły; dokładnie tak, jak znaczą słowa

bokstavligt talat

potencjalniew sposób potencjalny, mogąc wystąpić lub pojawić się w określonych warunkach

wirtualniew internecie lub w innej wykreowanej rzeczywistości

enstavig [~t ~a] adjektiv

jednosylabowyadjective
liczący jedną sylabę, składający się z jednej sylaby

felstavning [~en ~ar] substantiv

błąd ortograficznynoun
błąd w pisowni – niewłaściwe napisanie wyrazu, niezgodne z przyjętymi dla danego języka normami ortograficznymi;

femstavig

pięciosylabowyliczący pięć sylab, składający się z pięciu sylab

fyrstavig [~t ~a] adjektiv

czterosylabowyadjective
liczący cztery sylaby, składający się z czterech sylab

förstavåning

przyziemiepomieszczenie poniżej poziomu gruntu

Gustav

Gustawimię męskie;

Gustavia

Gustavia(geografia, geograficzny) stolica i główne miasto francuskiego terytorium zależnego Saint-Barthélemy, położonego na Karaibach;

gustaviansk [~t ~a] adjektiv

gustawiańskiadjective

merkuriestav

kaduceusz(mitologia grecka) (mitologia rzymska) laska opleciona dwoma wężami, pochylającymi ku sobie łby, niekiedy przewiązana wstążkami, zakończona parą skrzydeł lub wieńcem; atrybut bogów: greckiego Hermesa i greckiej Irydy oraz rzymskiego Merkurego; emblemat pokoju i handlu;

rättstavning [~en ~ar] substantiv

ortografianoun
zbiór umownych przepisów regulujących sposób posługiwania się systemem pisma, normalizowanych i przystosowywanych do danego języka

stor bokstav

czapeczka(botanika, botaniczny) szczytowa warstwa komórek miękiszowych korzenia rośliny, dzięki której korzeń łatwiej wciska się w podłoże

duża litera(językoznawstwo, językoznawczy) litera pisana tak, jak na początku zdania albo nazwiska

kaszkiet(potocznie, potoczny) sztywna czapka męska z daszkiem

przykrywaćtworzyć górną część, okrycie czegoś

trestavig [~t ~a] adjektiv

trzysylabowyadjective
liczący trzy sylaby, składający się z trzech sylab

trollstav [~en ~ar] substantiv

różdżka(mitologia, mitologiczny) podłużny, drewniany przedmiot służący w baśniach i legendach do „rzucania czarów”; również rekwizyt iluzjonisty
noun

tvåstavig [~t ~a] adjektiv

dwusylabowy(językoznawstwo, językoznawczy) składający się z dwóch sylab
adjective

dwuzgłoskowy(językoznawstwo, językoznawczy) składający się z dwóch zgłosek
adjective