oka meaning in Polish
| Swedish | Polish |
|---|---|
| skrattkokaburra | kukabura chichotliwa(ornitologia, ornitologiczny) Dacelo novaeguineae, gatunek ptaka z rodziny zimorodkowatych; |
| sloka [~de ~t] verb | oklapnąćverb opadaćverb opaśćverb wisieć(potocznie, potoczny) być zbyt luźnym (o odzieży) wisiećverb |
| snökanon [~en ~er] substantiv | armatka śnieżnanoun |
| söka [sökte sökt] verb | szukaćverb |
| söka skydd | chronićszukać schronienia |
| sökande | wnioskodawcaten, kto wnioskuje, składa wniosek |
| sökare [~n; pl. ~, best. pl. sökarna] substantiv | wizjernoun |
| stokastisk [~t ~a] adjektiv | stochastyczny(matematyka, matematyczny) (statystyka, statystyczny) nie wykazujący żadnej określonej tendencji, nie zmierzający do określonego celu, taki, którym rządzi przypadek |
| tapioka [~n] substantiv | tapioka(spożywczy) mąka, białe granulki lub płatki skrobiowe otrzymane z manioku; |
| tiokamp [~en ~er] substantiv | dziesięciobój(sport, sportowy) dyscyplina sportowa w której współzawodniczy się w dziesięciu różnych konkurencjach, a zwycięża ten kto łącznie zdobędzie najwięcej punktów; |
| tok [~en, ~ar] | świr(potocznie, potoczny) osoba chora umysłowo wariat(potocznie, potoczny) człowiek chory psychicznie |
| undersöka [-sökte -sökt] verb | badaćverb badaćverb sprawdzaćverb |
| vallokal [~en ~er] substantiv | lokal wyborczynoun |
| vokabel [~n vokabler] substantiv | słowo(językoznawstwo, językoznawczy) wyróżniona fonetycznie lub graficznie część wypowiedzi składająca się z jednego lub więcej morfemów, wyrażająca pewną niezmienną treść w danym języku; |
| vokabulär [~en ~er] substantiv | słownictwo(językoznawstwo, językoznawczy) zasób słów składających się na jakiś język (lub dialekt, gwarę); ogół wyrazów słowniknoun |
| vokal | głosowyzwiązany z głosem, dotyczący głosu |
| vokal [~t, ~a] | samogłoska(językoznawstwo, językoznawczy) głoska otwarta, której obecność konieczna jest do utworzenia sylaby; wokalny(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) związany ze śpiewaniem |
| vokativ [~en ~er] substantiv | wołacz(gramatyka) siódmy przypadek deklinacji polskiej, tworzy formę zwrotu do omawianego przedmiotu lub osoby, wykrzyknięcia do niego lub zwrócenia jego uwagi; wołaczowy(gramatyka) związany z wołaczem, dotyczący wołacza |
Your history
Online dictionaries
- Arabic-English
- Bulgarian-English
- Chinese-English
- Danish-English
- Dothraki-English
- Dutch-English
- Esperanto-English
- French-English
- German-English
- Hindi-English
- Hungarian-English
- Italian-English
- Latin-English
- Norwegian-English
- Polish-English
- Portuguese-English
- Romanian-English
- Russian-English
- Serbian-Croatian-English
- Slovak-English
- Spanish-English
- Swedish-English
- Synonym-English
- Turkish-English
All online dictionaries »