Swedish-Polish dictionary »

kval meaning in Polish

SwedishPolish
kval [~et; pl. ~] substantiv

cenzus(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) to, co jest potrzebne, by móc korzystać z jakichś przywilejów lub praw, np. wiek, wykształcenie, majątek, zamieszkanie;
noun

eliminacjenoun

mękanoun
wielkie cierpienie (fizyczne lub psychiczne)

udrękanoun
psychiczne cierpienie będące rezultatem czegoś, co dręczy

udrękanoun
to, co kogoś dręczy i powoduje cierpienie

kvälja [kvalde, kvalt, kvald, n. kvalt, pres. kväljer] verb

brzydzićverb

kwestionowaćverb

mdlićverb

mierzićverb

nudzićverb

kvalificera [~de ~t] verb

kwalifikowaćverb
być przydatnym, upoważnionym do czegoś

kwalifikowaćverb
czynić odpowiednim, powołanym do czegoś

kvalificerad [kvalificerat ~e] adjektiv

wykwalifikowanyadjective
posiadający odpowiednie kwalifikacje

kvalificering [~en ~ar] substantiv

kwalifikacyjnynoun
dokonujący oceny

kvalitativ [~t ~a] adjektiv

jakościowyadjective
odnoszący się do jakości, związany z jakością

kvalitet

jakośćwartość, rodzaj, stan czegoś; zalety przedmiotu świadczące o jego użyteczności, wartości, porządnym wykonaniu

kvalitetskontroll [~en ~er] substantiv

kontrola jakościnoun
świadome działania przedsiębiorstwa mające na celu dbanie o jakość towarów i usług;

kvalité

jakośćwartość, rodzaj, stan czegoś; zalety przedmiotu świadczące o jego użyteczności, wartości, porządnym wykonaniu

kvalm [~et] substantiv

duchotanoun

zaduchnoun

kvalster [kvalstret; pl. ~, best. pl. kvalstren] substantiv

roztocz(arachnologia, arachnologiczny) drobny pajęczak z głowotułowiem zlanym z odwłokiem z podtypu szczękoczułkowców;
noun

bankvalv [~et; pl. ~] substantiv

skarbiecnoun
odpowiednio zabezpieczony magazyn na drogocenne rzeczy;

diskvalificering [~en ~ar] substantiv

dyskwalifikacja(sport, sportowy) pozbawienie kogoś prawa udziału w dalszych etapach rywalizacji ze względu na naruszenie zasad
noun

samvetskval [~et; pl. ~] substantiv

wyrzut sumienianoun
odczuwanie winy po zrobieniu czegoś złego

skval [~et] substantiv

muzyka lakkanoun

paplanienoun

siąpienienoun

skvaller [skvallret] substantiv

plotkanoun
pogłoska, często nieprawdziwa i szkodliwa dla czyjejś reputacji; wiadomość powtarzana z ust do ust, która traci swoje pierwsze, prawdziwe znaczenie

skvallerbytta [~n -byttor] substantiv

donosicielskinoun
związany z donosicielem, donoszeniem, dotyczący donosiciela lub donoszenia

sprawozdawcanoun
osoba, która zajmuje się raportowaniem z określonych działań lub wydarzeń

skvallerkärring

plotkarkakobieta zajmująca się plotkami, rozsiewająca plotki

skvallra [~de ~t] verb

skarżyćverb
powiadamiać kogo o czyimś niewłaściwym postępowaniu

skvalp [~et] substantiv

plusknoun
odgłos wydawany przy zderzeniu wody lub innej płynnej substancji (np. błota) i twardego przedmiotu

pluskanie(rzeczownik odczasownikowy) od pluskać
noun

skvalpa [~de ~t] verb

chlupaćverb

chlupotaćverb

pluskaćverb
o cieczy: chlapać, wydając odgłos