Swedish-Polish dictionary »

ente meaning in Polish

SwedishPolish
center

ośrodekśrodkowy, centralny punkt czegoś

center [~n]

centrummiejsce, gdzie coś się koncentruje

centrumśrodkowa część czegoś

cotangent [~en ~er] substantiv

cotangens(matematyka, matematyczny) funkcja wyrażająca stosunek długości przyprostokątnej przyległej do danego kąta do długości przyprostokątnej naprzeciw kąta;
noun

defragmentera

defragmentować(informatyka, informatyczny) wykonywać defragmentację

defragmentering

defragmentacja(informatyka, informatyczny) proces przenoszenia danych pomiędzy obszarami dysku twardego w celu jego optymalnego wykorzystania;

dementera [~de ~t] verb

dementowaćverb
prostować nieprawdziwe informacje, zaprzeczać

zaprzeczaćverb
być z czymś sprzecznym

departement [~et; pl. ~] substantiv

departament(administracja) jednostka organizacyjna ministerstwa lub innej instytucji,
noun

ministerstwo(administracja) urząd państwowy, którego szefem jest minister;
noun

deplacement [~et] substantiv

zastąpienienoun
umiejscowienie czegoś w zamian tam, gdzie znajdowało się coś innego

desorienterad [desorienterat ~e] adjektiv

zdezorientowanyadjective

dirigent [~en ~er] substantiv

dyrygent(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) człowiek, który kieruje wykonaniem utworu przez zespół muzyczny;
noun

dissident [~en ~er] substantiv

dysydent(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) osoba występująca przeciwko władzy i z tego powodu represjonowana;
noun

dysydentnoun
osoba, która odsunęła się od grupy, do której należała

docent [~en ~er] substantiv

docent(edukacja, edukacyjny) stanowisko dydaktyczne w instytucjach naukowych i w szkolnictwie wyższym
noun

dokumentera [~de ~t] verb

dokumentowaćverb
składać dowody; zbierać i przedstawiać dokumenty na potwierdzenie czegoś

dokument [~et; pl. ~] substantiv

dokumentnoun
materiał w postaci papierowej potwierdzający coś;

dysenteri [~n] substantiv

czerwonka(medycyna, medyczny) ostra choroba zakaźna, której objawem jest krwawa biegunka
noun

dyzenteria(medycyna, medyczny) ostra choroba zakaźna jelit, (zobacz) czerwonka
noun

Ruhra(geografia, geograficzny) (hydrologia, hydrologiczny) rzeka w Niemczech, prawy dopływ Renu;
noun

element [~et; pl. ~] substantiv

czcionka(drukarstwo, drukarski) wygląd liter w druku
noun

element(filozofia, filozoficzny) w filozofii starożytnej synonim słowa pierwiastek: (ziemia, woda, ogień lub powietrze)
noun

element(matematyka, matematyczny) obiekt należący do rozważanego zbioru lub klasy
noun

element(pejoratywnie, pejoratywny) (obraźliwie) niepochlebne określenie grupy społecznej lub jej przedstawiciela
noun

elementnoun
część składowa

grzejnik(technologia, technika, techniczny) urządzenie do ogrzewania pomieszczeń
noun

kaloryfernoun
element grzewczy w postaci połączonych ze sobą równolegle w płaszczyźnie metalowych rur, przez które przepływa gorąca woda lub para wodna

pierwiastek(chemia, chemiczny) substancja składająca się z atomów o tej samej liczbie protonów w jądrze (liczbie atomowej); pierwiastek chemiczny;
noun

zapis(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) punkt umowy, ustawy, rozporządzenia
noun

zgłoszenienoun
oficjalna deklaracja o gotowości wzięcia udziału w czymś

żywioł(filozofia, filozoficzny) jeden z elementów tworzących świat materialny: ogień, woda, ziemia, powietrze
noun

Europaparlamentet

Parlament Europejski(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) jednoizbowy parlament reprezentujący obywateli Unii Europejskiej;

event [~et; pl. ~] substantiv

zdarzenie(informatyka, informatyczny) zapis zajścia w systemie komputerowym określonej sytuacji;
noun

zdarzenie(matematyka, matematyczny) podzbiór przestrzeni probabilistycznej, symbolizujący pewien zestaw wyników eksperymentu;
noun

zdarzenienoun
coś, co miało miejsce; co zdarzyło się

experimentell [~t ~a] adjektiv

eksperymentalnyadjective
związany z eksperymentem; dokonywany po raz pierwszy

experimentera [~de ~t] verb

eksperymentowaćverb
przeprowadzać eksperyment, podejmować próby, szukać nowych pomysłów i rozwiązań

experiment [~et; pl. ~] substantiv

doświadczalnynoun
taki, który służy w doświadczeniu, przeznaczony do doświadczeń

eksperyment(naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) doświadczenie naukowe przeprowadzone w celu zbadania jakiegoś zjawiska;
noun

123