borg meaning in Polish
| Swedish | Polish |
|---|---|
| borg [~en ~ar] substantiv | forteca(architektura, architektoniczny) (wojskowość, wojskowy) fortyfikacja obronna, na którą składają się forty i umocnienia; Palatynat(geografia, geograficzny) (historia, historyczny, historycznie) kraina historyczna w zachodnich Niemczech, położona na zachód od Renu; zamek(architektura, architektoniczny) (budownictwo) budynek warowny; |
| borga [~de ~t] verb | gwarantowaćverb poręczaćverb poręczaćverb ręczyćverb żyrować(handel, handlowy) poręczać spłatę sumy wekslowej za osobę pożyczającą pieniądze |
| borgare [~n; pl. ~, best. pl. borgarna] substantiv | burżujski(pogardliwie, pogardliwy) związany z burżujem, dotyczący burżuja miastowy(potocznie, potoczny) osoba z miasta mieszczanin(przestarzałe, przestarzały) mieszkaniec miasta |
| borgen [best. ~] substantiv | awalista(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) (ekonomia, ekonomiczny) osoba, która udziela poręczenia wekslowego (awalu) kaucja(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) suma pieniężna złożona jako gwarancja dotrzymania zobowiązania |
| borgensman [~nen; pl. -män, best. pl. -männen] substantiv | gwarantnoun poręczyciel(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) ktoś, kto poręcza czyjeś wierzytelności żyrantnoun |
| borgenssumma [~n -summor] substantiv | rękojmianoun |
| borgenär [~en ~er] substantiv | wierzyciel(potocznie, potoczny) osoba lub instytucja, od której pożyczone zostały pieniądze wierzyciel(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) osoba fizyczna lub prawna, która może żądać spełnienia świadczenia od innej osoby, z którą łączy ją stosunek zobowiązaniowy; |
| borgerlig [~t ~a] adjektiv | burżuazyjny(historia, historyczny, historycznie) związany z burżuazją, dotyczący burżuazji mieszczański(historia, historyczny, historycznie) związany z mieszczaństwem, mieszkańcami miast |
| borgerskap [~et] substantiv | mieszczaństwo(historia, historyczny, historycznie) stan społeczny wyodrębniony w średniowieczu, złożony z wolnych mieszkańców miast; |
| borggreve | burgrabia(historia, historyczny, historycznie) urzędnik wojskowy lub sądowy średniowiecznych Niemiec |
| borgmästare [~n; pl. ~, best. pl. -mästarna] substantiv | burmistrz(administracja) urzędnik na czele samorządu gminy miejskiej lub miejsko-wiejskiej; burmistrzyninoun mer(administracja) przewodniczący rady miejskiej lub gminy we Francji, sprawujący jednocześnie władzę wykonawczą; |
| Ankeborg | |
| fingerborg [~en ~ar] substantiv | naparstek(krawiectwo) metalowa nasadka na palec ułatwiająca wbijanie igieł przy ręcznym szyciu; |
| förborgad | |
| Göteborg substantiv | Göteborg(geografia, geograficzny) (administracja) miasto w południowo-zachodniej Szwecji, położone nad cieśniną Kattegat; |
| göteborgare [~n; pl. ~, best. pl. -borgarna] substantiv | göteborczyknoun göteborkanoun |
| göteborgsk [~t ~a] adjektiv | göteborskiadjective |
| hoppborg [~en ~ar] substantiv | dmuchany zameknoun |
| Ingeborg | Ingeborgaimię żeńskie; |
| medborgare [~n; pl. ~, best. pl. -borgarna] substantiv | krajowynoun narodowościowynoun obywatelnoun współobywatelnoun |
| medborgarinna | obywatelkakobieta związana z krajem oficjalnymi prawami i obowiązkami |
Your history
Online dictionaries
- Arabic-English
- Bulgarian-English
- Chinese-English
- Danish-English
- Dothraki-English
- Dutch-English
- Esperanto-English
- French-English
- German-English
- Hindi-English
- Hungarian-English
- Italian-English
- Latin-English
- Norwegian-English
- Polish-English
- Portuguese-English
- Romanian-English
- Russian-English
- Serbian-Croatian-English
- Slovak-English
- Spanish-English
- Swedish-English
- Synonym-English
- Turkish-English
All online dictionaries »