ålder meaning in Polish
| Swedish | Polish |
|---|---|
| ålder [~n åldrar] substantiv | epoka(geologia, geologiczny) formalna jednostka geochronologiczna, mniejsza od okresu i dzieląca się na wieki; wieknoun |
| ålderdom [~en] substantiv | starośćnoun wieknoun |
| ålderdomlig [~t ~a] adjektiv | archaicznyadjective dawnyadjective przestarzałyadjective staromodnyadjective staroświeckiadjective sędziwyadjective wiekowyadjective |
| ålderism | ageizm(socjologia, socjologiczny) niechęć, prześladowanie lub dyskryminacja kogoś z powodu jego wieku; |
| åldersdiskriminering [~en ~ar] substantiv | ageizm(socjologia, socjologiczny) niechęć, prześladowanie lub dyskryminacja kogoś z powodu jego wieku; |
| ålderssynthet | starczowzroczność(medycyna, medyczny) wada wzroku polegająca na niewyraźnym widzeniu na bliskie odległości spowodowanym zmniejszoną zdolnością akomodacji oka, zwykle wynikającą ze starzenia się; |
| ålderstigen [-stiget -stigna] adjektiv | podstarzałyadjective |
| bondestenålder | neolit(historia, historyczny, historycznie) końcowy okres epoki kamienia |
| Bronsåldern | epoka brązu(archeologia, archeologiczny) epoka prehistorii i starożytności, następująca po epoce kamienia i poprzedzająca epokę żelaza; |
| gammal stenålder | paleolit(archeologia, archeologiczny) epoka w dziejach ludzkości, trwająca od ok. 5-3 mln r. p.n.e. do ok. 10000 r. p.n.e.; |
| järnålder [~n] substantiv | epoka żelaza(archeologia, archeologiczny) epoka dziejów następująca po epoce brązu; |
| medelålderskris [~en ~er] substantiv | kryzys wieku średniego(psychologia, psychologiczny) nazwa okresu w połowie życia człowieka polegająca na przewartościowaniu dotychczasowych priorytetów, (na przykład) dotyczących pracy zawodowej, małżeństwa czy rodziny; |
| pensionsålder [~n -åldrar] substantiv | wiek emerytalny(urzędowy) rok życia, od którego osoba ubezpieczona na życie nabywa prawo do świadczenia z tytułu dożycia tego wieku; wiek, od którego pracownik może odejść na emeryturę; |
| slyngelålder [~n] substantiv | cielęcy wieknoun wiek szczenięcynoun |
| stenålder [~n] substantiv | epoka kamienia(archeologia, archeologiczny) najstarsza i najdłuższa epoka prehistoryczna; |
Your history
Online dictionaries
- Arabic-English
- Bulgarian-English
- Chinese-English
- Danish-English
- Dothraki-English
- Dutch-English
- Esperanto-English
- French-English
- German-English
- Hindi-English
- Hungarian-English
- Italian-English
- Latin-English
- Norwegian-English
- Polish-English
- Portuguese-English
- Romanian-English
- Russian-English
- Serbian-Croatian-English
- Slovak-English
- Spanish-English
- Swedish-English
- Synonym-English
- Turkish-English
All online dictionaries »