Svensk-Polsk ordbok »

språk betyder på polska

SvenskaPolska
ryskspråkig [~t ~a] adjektiv

rosyjskojęzycznyadjective
taki, którego mieszkańcy posługują się językiem rosyjskim

skriftspråk [~et; pl. ~] substantiv

język pisany(językoznawstwo, językoznawczy) reprezentacja języka mówionego za pomocą pisma;
noun

spanskspråkig [~t ~a] adjektiv

hiszpańskojęzycznyadjective
posługujący się językiem hiszpańskim

hiszpańskojęzycznyadjective
spisany, stworzony w języku hiszpańskim

hiszpańskojęzycznyadjective
taki, którego mieszkańcy posługują się językiem hiszpańskim

standardspråk

język standardowy(językoznawstwo, językoznawczy) prestiżowa odmiana danego języka, pełniąca funkcję normy ogólnoetnicznej, stawiana w opozycji do wernakularnych form języka

svenskspråkig [~t ~a] adjektiv

szwedzkojęzycznyadjective

teckenspråk [~et; pl. ~] substantiv

język migowynoun
język gestów (tzw. znaków migowych), za pomocą którego rozmawiają głusi

tjeckiskspråkig

czeskojęzycznyposługujący się językiem czeskim

czeskojęzycznyspisany, stworzony w języku czeskim

czeskojęzycznytaki, którego mieszkańcy posługują się językiem czeskim

trespråkig

trzyjęzycznynapisany w trzech językach

trzyjęzycznyposługujący się trzema językami

tvärspråklig [~t ~a] adjektiv

międzyjęzycznyadjective

międzyjęzykowyadjective

tvåspråkig [~t ~a] adjektiv

dwujęzycznyadjective
napisany w dwóch językach

dwujęzycznyadjective
o człowieku: mówiący w dwóch językach

dwujęzycznyadjective
zamieszkany przez ludność, która posługuje się dwoma językami

tvåspråkighet [~en] substantiv

dwujęzyczność(językoznawstwo, językoznawczy) posługiwanie się dwoma językami
noun

tyskspråkig [~t ~a] adjektiv

niemieckojęzycznyadjective
posługujący się językiem niemieckim

niemieckojęzycznyadjective
spisany, stworzony w języku niemieckim

niemieckojęzycznyadjective
taki, którego mieszkańcy posługują się językiem niemieckim

ungerskspråkig

węgierskojęzycznyposługujący się językiem węgierskim

węgierskojęzycznytaki, którego mieszkańcy posługują się językiem węgierskim

węgierskojęzycznyudostępniany, spisany, utrwalony lub stworzony w języku węgierskim

urspråk [~et; pl. ~] substantiv

prajęzyknoun
język, z którego wywodzą się inne języki;

234

Sökhistorik