samman betyder på polska
| Svenska | Polska |
|---|---|
| samman adverb | razem(o wielu elementach, osobach itp.) łącznie, równocześnie, wszyscy / wszystkie |
| sammanbinda [-band, -bundit, -bunden -bundet -bundna, pres. -binder] verb | jednoczyćverb |
| sammanboende adjektiv | współlokatoradjective |
| sammanbrott [~et; pl. ~] substantiv | załamanienoun |
| sammandrabbning [~en ~ar] substantiv | bitwa(wojskowość, wojskowy) bezpośrednie starcie zbrojne wojsk skonfliktowanych stron; |
| sammandrag [~et; pl. ~] substantiv | podsumowanienoun |
| sammanfalla [-föll, -fallit, pres. -faller] verb | zbiegaćverb |
| sammanfatta [~de ~t] verb | streszczaćverb |
| sammanfattning [~en ~ar] substantiv | perora(literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) (dawniej, dawny) uroczyste przemówienie streszczenienoun ujęcienoun |
| sammanhang [~et; pl. ~] substantiv | kontekst(przenośnie, przenośnia) sytuacja, tło, okoliczności, które określają lub wyjaśniają znaczenie zdarzenia lub następstwo innych zdarzeń |
| sammanhängande adjektiv | koherentnyadjective spójnyadjective |
| sammanhållning [~en ~ar] substantiv | solidarnośćnoun spójnośćnoun |
| sammanlagt | w sumiena moment zakończenia jakiegoś przedsięwzięcia |
| sammanoka | |
| sammanslå [-slog, -slagit, -slagen -slaget -slagna, pres. -slår] verb | jednoczyćverb |
| sammanställning [~en ~ar] substantiv | apel(edukacja, edukacyjny) zbiórka uczniów w szkole, harcerzy na obozie itp. w celu sprawdzenia obecności, odczytania rozkazów (poleceń) |
| sammansvärja | spiskowaćknuć, planować spisek |
| sammansvärjning [~en ~ar] substantiv | sprzysiężenienoun |
| sammansätta [-satte, -satt, -satt n. -satt, pres. -sätter] verb | składaćverb |
| sammansättning [~en ~ar] substantiv | kompozycja(informatyka, informatyczny) agregacja obiektów, które nie mogą istnieć bez obiektu głównego; kompozycja(sztuka) budowa utworu, zwłaszcza plastycznego, literackiego, muzycznego zrost(językoznawstwo, językoznawczy) wyraz powstały z połączenia kilku wyrazów, zachowujących swój układ składniowy i postać morfologiczną; złożenie(językoznawstwo, językoznawczy) wyraz, który powstał poprzez połączenie co najmniej dwóch rdzeni bądź ich derywatów; złożenie(rzeczownik odczasownikowy) od złożyć złożenienoun |
| sammantaget | w sumiena moment zakończenia jakiegoś przedsięwzięcia |
| sammanträda [-trädde, -trätt, pres. -träder] verb | obradowaćverb odbywać zebranieverb |
| sammanträffande [~t ~n] substantiv | koincydencja(książkowy) jednoczesne występowanie jakichś zdarzeń, zbieżność zjawisk zbieg okolicznościnoun |
| allesamman | wszyscyogół ludzi z danego zbioru |
| allesammans pronomen | wszyscypronoun |
| alltsamman | wszystkoogół rzeczy i spraw |
| binda samman | jednoczyćspajać coś z czymś |
| bryta samman |
