rå betyder på polska
| Svenska | Polska |
|---|---|
| brådskande | pilnywymagający pośpiechu, szybkiego działania pospieszniew sposób pospieszny |
| bråk [~et; pl. ~] substantiv | frakcja(poligrafia) czcionki mniejsze od pisma podstawowego, umieszczane powyżej albo poniżej linii pisma frakcja(statystyka, statystyczny) stosunek liczby obserwacji mających pewną właściwość do liczebności całej próby statystycznej; frakcja(technologia, technika, techniczny) część partii kruszywa o jednakowych wymiarach ziaren hałasnoun huknoun ułamek(matematyka, matematyczny) zapis dzielenia za pomocą poziomej kreski rozdzielającej dzielną od dzielnika (zwanych w tej sytuacji licznikiem i mianownikiem) ułameknoun wrzawanoun |
| bråka | ciągukład rzeczy położonych jedna za drugą hamulcowy(technologia, technika, techniczny) odnoszący się do hamulca kłócićtoczyć spór, spierać się raban(potocznie, potoczny) awantura pełna wrzasku |
| bråka [~de, ~t] verb | kłócić sięverb |
| bråkdel [~en ~ar] substantiv | ułameknoun |
| bråkig [~t ~a] adjektiv | awanturniczyadjective hałaśliwyadjective |
| bråkmakare [~n; pl. ~, best. pl. -makarna] substantiv | mąciwoda(potocznie, potoczny) człowiek wprowadzający zamęt, podburzający przeciwko komuś lub czemuś niespokojnik(dawniej, dawny) człowiek niespokojny, powodujący zamęt, niepokój paletka(potocznie, potoczny) (sport, sportowy) rakietka do gry w tenisa stołowego szkodniknoun zawadiakanoun |
| brås på | popadaćzostać opanowanym przez negatywne uczucia |
| bråte [~n, bråtar] substantiv | gratynoun rupiecienoun |
| bråte | rumowisko(geologia, geologiczny) nagromadzenie odłamków skalnych powstałych w wyniku oddziaływania zjawisk atmosferycznych na skały rumowisko(geologia, geologiczny) odłamki skalne przenoszone nurtem rzeki rumowiskonagromadzenie odłamków i fragmentów muru po zawaleniu się budynku |
| bulgariskspråkig | bułgarskojęzycznyposługujący się językiem bułgarskim bułgarskojęzycznyspisany, stworzony w języku bułgarskim bułgarskojęzycznytaki, którego mieszkańcy posługują się językiem bułgarskim |
| burspråk [~et; pl. ~] substantiv | wykusz(architektura, architektoniczny) forma architektoniczna stanowiąca element wystający z lica elewacji; |
| byrå | izba(urzędowy) wyższy urząd administracji państwowej komodamebel z szufladami, niski, ok. metr, półtora metra wysoki; oficjum(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) obowiązkowa modlitwa liturgiczna odmawiana przez duchownych i osoby konsekrowane referatdział instytucji, który zajmuje się określonymi sprawami |
| byrå [~n, ~ar] | biurobudynek lub pomieszczenie, w którym są wykonywane prace administracyjne, umysłowe, są zbierane i przetwarzane informacje; urządbudynek, w którym mieści się urząd (1.1) |
| byråkrat [~en ~er] substantiv | biurokratanoun |
