ord betyder på polska
| Svenska | Polska |
|---|---|
| ordning [~en ~ar] substantiv | odznakanoun porządek(architektura, architektoniczny) wywodzący się z antyku styl konstrukcyjny i kompozycyjny budowli; porządeknoun porządeknoun rząd(biologia, biologiczny) w systematyce: jednostka obejmująca rodziny; systemnoun |
| ordningsföljd [~en ~er] substantiv | kolejnośćnoun |
| ordningstal [~et; pl. ~] substantiv | liczebnik porządkowy(gramatyka) nazwa liczby określająca położenie elementu w pewnym szeregu |
| ordonnans [~en ~er] substantiv | ordynans(wojskowość, wojskowy) żołnierz posługujący oficerowi |
| ordovicium substantiv | ordowik(geologia, geologiczny) drugi okres geologiczny paleozoiku; |
| ordspråk [~et; pl. ~] substantiv | powiedzenienoun przysłowienoun |
| ordstam [~men ~mar] substantiv | rdzeń(językoznawstwo, językoznawczy) główny morfem wyrazu, który pozostaje po oddzieleniu od niego wszystkich afiksów; |
| ordstäv [~et; pl. ~] substantiv | przysłowienoun |
| ackord [~et; pl. ~] substantiv | akord(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) równoczesne współbrzmienie co najmniej trzech dźwięków; akordowy(ekonomia, ekonomiczny) związany z pracą na akord (systemem pracy w którym wynagrodzenie zależy od ilości wykonanej pracy) akordowy(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) związany z akordami sągnoun |
| ackordeon [~et; pl. ~] substantiv | akordeonowy(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) dotyczący akordeonu, związany z akordeonem |
| ackordeonspelare | akordeonista(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) mężczyzna, chłopiec grający na akordeonie |
| ackordera [~de ~t] verb | dojść do układuverb układać sięverb |
| ackordion | akordeon(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) rodzaj instrumentu muzycznego z grupy aerofonów; |
| åhöra [åhörde, åhört, pres. åhör] verb | słuchaćverb słuchaćverb |
| äktenskapsförord [~et; pl. ~] substantiv | intercyza(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) kontrakt przedmałżeński/przedślubny, umowa między narzeczonymi lub małżonkami o zachowaniu odrębnych majątków, rezygnacji ze wspólnoty majątkowej |
| anbudsinfordran | przetargsposób wyboru wykonawcy usługi lub produktu, polegający na wyborze najkorzystniejszej dla zamawiającego oferty; |
| anföra [-förde, -fört, pres. -för] verb | dowodzićverb powoływaćverb przytaczaćverb przytaczaćverb rzec(książkowy) (przestarzałe, przestarzały) mówić, odzywać się, komunikować coś sprawowanie(rzeczownik odczasownikowy) od sprawować zwoływaćverb |
| anfordran [best. ~; i pl. används -fordringar] substantiv | zapotrzebowanienoun |
| anordna [~de ~t] verb | nastawićverb organizowaćverb wyprawiać(potocznie, potoczny) robić coś niestosownego wyprawiaćverb wyprostowywaćverb |
