känna betyder på polska
| Svenska | Polska |
|---|---|
| erkännande [~t ~n] substantiv | rozpoznawanienoun uznanienoun uznanienoun |
| frikänna [-kände, -känt, -känd n. -känt, pres. -känner] verb | uwolnićverb |
| frikännande [~t ~n] substantiv | uniewinnianie(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) orzekanie przez sąd, że ktoś jest niewinny, uwalnianie go od zarzutów |
| få kännedom | dowiadywać sięuzyskiwać informację |
| godkänna [-kände, -känt, -känd n. -känt, pres. -känner] verb | aprobowaćverb spoko(potocznie, potoczny) przyzwolenie lub aprobata; tak (potwierdzenie), w porządku, dobrze, zgoda zaaprobowaćverb zatwierdzaćverb |
| godkännande [~t ~n] substantiv | imprimatur(kościelny) (administracja) kościelne pozwolenie na druk; uznanie(rzeczownik odczasownikowy) od uznać |
| igenkännbar [~t ~a] adjektiv | zauważalnieadjective zauważalnyadjective |
| lära känna | poznaćzdobyć wiedzę o czymś zwłaszcza poprzez bezpośrednie doświadczenie |
| oigenkännlig [~t ~a] adjektiv | nierozpoznawalnyadjective |
| taligenkänning | |
| tillkännagivande [~t ~n] substantiv | oświadczenienoun oświadczenienoun zapowiedźnoun |
| trosbekännelse [~n ~r] substantiv | wyznanie wiary(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) krótki i zwięzły kanoniczny zbiór podstawowych dogmatów, wierzeń określonej religii |
