känn betyder på polska
| Svenska | Polska |
|---|---|
| känna [kände, känt, känd n. känt, pres. känner] verb | czućverb czućverb odczuwaćverb znaćverb znaćverb znaćverb żywić(przenośnie, przenośnia) (podniośle) odczuwać coś, czuć coś |
| känna igen | poznaćrozpoznać kogoś lub coś rozpoznawaćidentyfikować kogoś lub coś, wyróżniając spośród innych; badając, stwierdzić, określić coś |
| känna medlidande | współczućczuć emocjonalną bliskość z osobą cierpiącą |
| känna som sin egen ficka | znać jak swoje dziesięć palcówznać coś bardzo dobrze, bardzo dokładnie znać jak własną kieszeńznać coś bardzo dobrze, bardzo dokładnie |
| kännbar [~t ~a] adjektiv | odczuwalnyadjective |
| kännetecken [-tecknet; pl. ~, best. pl. -tecknen] substantiv | cechanoun właściwośćnoun znamię(przenośnie, przenośnia) cecha charakterystyczna właściwa czemuś |
| känneteckna [~de ~t] verb | znakowaćverb |
| kännetecknande | charakterystycznywyróżniający się spośród grupy podobnych osób lub przedmiotów |
| bekänna [bekände, bekänt, bekänd n. bekänt, pres. bekänner] verb | przyznawaćverb przyznawaćverb przyznawaćverb wyznawaćverb wyznawaćverb zgadzaćverb |
| bekänna färg | |
| bekännare [~n; pl. ~, best. pl. bekännarna] substantiv | wyznawca(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) ktoś, kto kultywuje jakąś religię, wyznaje ją; |
| bekännelse [~n ~r] substantiv | spowiedź(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) wyznanie grzechów przed kapłanem w celu otrzymania ich odpuszczenia wyznanienoun |
| erkänna [erkände, erkänt, erkänd n. erkänt, pres. erkänner] verb | honorowaćverb przyznawaćverb przyznawaćverb przyznawaćverb rodzonyverb uznawaćverb uznawaćverb uznawaćverb wyznawaćverb zgadzaćverb |
