Svensk-Polsk ordbok »

egen betyder på polska

SvenskaPolska
egen [eget egna] adjektiv

odrębnyadjective

osobistyadjective
dokonany przez daną osobę

osobistyadjective
stanowiący własność danej osoby

proprium(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) część liturgii podlegająca zmianie zależnie od kalendarza liturgicznego;
adjective

słusznyadjective
taki, który jest odpowiedni, spełnia określone warunki

własnyadjective
będący w czyimś wyłącznym posiadaniu

własnyadjective
właściwy temu, o kim lub o czym jest mowa

egenart [~en ~er] substantiv

niepowtarzalność(odprzymiotnikowy) cecha tego, co jest niepowtarzalne; cecha tych, którzy są niepowtarzalni
noun

odrębnośćnoun

specyfikanoun

swoistośćnoun

wyjątkowośćnoun
cecha tego, co jest wyjątkowe

egenartad [egenartat ~e] adjektiv

specyficznyadjective

swoistyadjective

egendom [~en ~ar] substantiv

dobra(ekonomia, ekonomiczny) ogół środków, które mogą być wykorzystane, bezpośrednio lub pośrednio, do zaspokojenia potrzeb ludzkich;
noun

mienienoun
ogół rzeczy stanowiących czyjąś własność;

własnośćnoun
prawo do rozporządzania daną rzeczą i korzystania z niej;

własnośćnoun
rzecz posiadana przez kogoś

egendomlig [~t ~a] adjektiv

dziwnyadjective
charakteryzujący się czymś niezrozumiałym

osobliwyadjective
nietypowy, oryginalny, dziwaczny, inny niż reszta

egendomlighet [~en ~er] substantiv

ciekawostkanoun
szczegół lub informacja budząca zainteresowanie

egenföretagare [~n; pl. ~, best. pl. -företagarna] substantiv

samozatrudnienienoun
podjęcie działalności gospodarczej przez osobę fizyczną na własny rachunek i odpowiedzialność;

egenhet [~en ~er] substantiv

dziwactwonoun
czyjeś dziwaczne przyzwyczajenie

dziwacznośćnoun

osobliwośćnoun
immanentny, niezwykły, oryginalny charakter kogoś lub czegoś

egenkär [~t ~a] adjektiv

próżnyadjective

egenmäktig [~t ~a] adjektiv

samowolnyadjective
postępujący według własnej woli, nie licząc się z innymi, z przepisami

egennamn [~et; pl. ~] substantiv

nazwa własna(zobacz) rzeczownik własny
noun

rzeczownik własny(gramatyka) rzeczownik będący nazwą konkretnej osoby lub innej istoty żywej, przedmiotu, miejsca lub obiektu geograficznego
noun

egensinnig [~t ~a] adjektiv

uparty(o osobach) charakteryzujący się uporem; upierający się przy czymś
adjective

egenskap [~en ~er] substantiv

cechanoun
element opisujący coś lub kogoś, mogący odróżniać to od innych przedmiotów lub osób

właściwośćnoun
cecha, zwykle jakiejś substancji

egentillverkad [-tillverkat ~e] adjektiv

domorosły(ironicznie) swojski, miejscowy
adjective

domorosłyadjective
taki, który samodzielnie opanował jakąś umiejętność; nieuczony, niekształcony

egentligen adverb

w rzeczywistościadverb
naprawdę, w istocie, istotnie, faktycznie, rzeczywiście

właściwieadverb
partykuła, komunikująca zmianę treści w stosunku do wcześniejszych wypowiedzi

allmän egendom

domena publicznaogół twórczości, która może być wykorzystana przez wszystkich w dowolnym celu ze względu na zrzeczenie się lub wygaśnięcia praw autorskich;

deg [~en ~ar] substantiv

ciasto(kulinaria, kulinarny, kulinarnie) surowy półprodukt, gęsta masa powstała z połączenia mąki z wodą, mlekiem lub innymi spożywczymi produktami;
noun

forsa(potocznie, potoczny) pieniądze
noun

hajs(slangowo) pieniądze
noun

12