turkisk w języku polskim

turecki▼adjective
odnoszący się do Turcji, do zamieszkujących ją Turków, do ich kultury, dziejów, języka itp.

turkijski▼adjective
odnoszący się do grupy ludów zamieszkujących tereny od Syberii po Europę Wschodnią (m.in. Rosję, Kazachstan, Uzbekistan, Kirgizję, Turkmenię, Azerbejdżan, Turcję), dotyczący ich kultur, dziejów, języków itp.;

Turczynka▼noun
kobieta narodowości tureckiej, obywatelka Turcji, mieszkanka Turcji

turecki▼(językoznawstwo, językoznawczy) język urzędowy Turcji;
noun

turecki▼noun
odnoszący się do Turcji, do zamieszkujących ją Turków, do ich kultury, dziejów, języka itp.

Turecka Republika Cypru Północnego▼państwo w północnej części Cypru, nieuznawane przez społeczność międzynarodową;

staroturecki▼język staroturecki (1.2), najstarszy zaświadczony w piśmie język turkijski;

staroturecki▼odnoszący się do ludów turkijskich zamieszkujących w okresie mniej więcej od VI do XII wieku tereny przede wszystkim współczesnej Mongolii, południowej Syberii i Azji Środkowej; dotyczący ich kultury, dziejów, języka itp.;

staroturkijski▼język staroturkijski (1.1), najstarszy zaświadczony w piśmie język turkijski;

staroturkijski▼odnoszący się do ludów turkijskich zamieszkujących w okresie mniej więcej od VI do XII wieku tereny przede wszystkim współczesnej Mongolii, południowej Syberii i Azji Środkowej; dotyczący ich kultury, dziejów, języka itp.;