stad w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| åstad adverb | w drogęadverb |
| åstadkomma [-kom, -kommit, -kommen -kommet -komna, pres. -kommer, imper. -kom] verb | osiągaćverb |
| avdunsta [~de ~t] verb | odparowaćverb |
| avkasta [~de ~t] verb | owocowaćverb wstawiaćverb |
| avstå [-stod, -stått, -stådd n. -stått, pres. -står] verb | chylićverb malećverb obniżaćverb odmawiaćverb odstępowaćverb rezygnowaćverb upadać(przestarzałe, przestarzały) przestać postępować według zasad moralnych; być niemoralnym, postąpić w taki sposób ustępowaćverb wycofywaćverb wyrzecverb zaniechaćverb zaniechiwaćverb zanikverb |
| bekosta [~de ~t] verb | fundowaćverb |
| bestå [bestod, bestått, bestådd n. bestått, pres. består] verb | długotrwałyverb istniećverb liczyćverb ostać sięverb pozostawaćverb składaćverb składać sięverb utrzymać sięverb znosićverb |
| bistå [-stod, -stått, -stådd n. -stått, pres. -står] verb | popieraćverb |
| borsta [~de ~t] verb | szczotkowaćverb |
| bortkastad [-kastat ~e] adjektiv | wycieńczonyadjective |
| bostadsområde [~t ~n] substantiv | osiedle(budownictwo) (architektura, architektoniczny) nieduże skupisko budynków miejskich lub wiejskich |
| darmstadtium | darmsztadt(chemia, chemiczny) pierwiastek chemiczny o symbolu Ds i liczbie atomowej 110; |
| den eviga staden | Wieczne Miasto(książkowy) (peryfrastyczny) Rzym |
| drista [~de ~t] verb | odważać sięverb ośmielać sięverb pozwalać sobieverb |
| dunsta [~de ~t] verb | ginąćverb parowaćverb ulatniać sięverb |
