Szwedzki | Polski |
---|---|
stad | gród(przestarzałe, przestarzały) lub (książkowy) miasto miasto(administracja) znaczny obszar gęsto zabudowany, będący skupiskiem ludności wykonującej zawody nierolnicze, a który otrzymał prawa miejskie; miasto(potocznie, potoczny) (przenośnie, przenośnia) ogół mieszkańców miasta (1.1) miasto(potocznie, potoczny) centrum, główne miejsce miasta (1.1) urbanistycznydotyczący urbanistyki |
stadd [statt stadda] adjektiv | w trakcieadjective |
stadfästa [-fäste, -fäst, -fäst, pres. -fäster] verb | zatwierdzaćverb |
stadgeenlig [~t ~a] adjektiv | regulaminowyadjective |
stadium [stadiet stadier] substantiv | etapnoun |
stadig [~t ~a] adjektiv | pewnyadjective stabilny(o konstrukcjach lub przedmiotach) utrzymujący stałą pozycję stabilnyadjective stabilnyadjective |
stadion | stadion(historia, historyczny, historycznie) miara długości używana w starożytnych krajach o różnych długościach (zazwyczaj 185 m); stadion(sport, sportowy) duża budowla z miejscami dla widzów, miejsce rozgrywania zawodów sportowych; |
stadsbo [~n ~r] substantiv | mieszczuch(potocznie, potoczny) (lekceważąco, lekceważący) albo (pogardliwie, pogardliwy) osoba mieszkająca w mieście |
stadshus [~et; pl. ~] substantiv | ratusz(architektura, architektoniczny) budynek, w którym swoją siedzibę mają władze miasta; |
stadsprivilegium [-privilegiet -privilegier] substantiv | prawa miejskie(historia, historyczny, historycznie) (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) zbiór praw dotyczący mieszkańców miasta, szczególnie istotny w średniowieczu; |
stadsstat [~en ~er] substantiv | miasto-państwo(historia, historyczny, historycznie) w starożytności: zespół terenów i osiedli zgrupowanych wokół miast, mający charakter odrębnego państwa; |
antasta [~de ~t] verb | molestowaćverb molestowaćverb zaczepiaćverb |
avdunsta [~de ~t] verb | odparowaćverb |
avkasta [~de ~t] verb | owocowaćverb wstawiaćverb |
bekosta [~de ~t] verb | fundowaćverb |
borsta [~de ~t] verb | szczotkowaćverb |
bortkastad [-kastat ~e] adjektiv | wycieńczonyadjective |
bostadsområde [~t ~n] substantiv | osiedle(budownictwo) (architektura, architektoniczny) nieduże skupisko budynków miejskich lub wiejskich |
darmstadtium | darmsztadt(chemia, chemiczny) pierwiastek chemiczny o symbolu Ds i liczbie atomowej 110; |
den eviga staden | Wieczne Miasto(książkowy) (peryfrastyczny) Rzym |
drista [~de ~t] verb | odważać sięverb ośmielać sięverb pozwalać sobieverb |
dunsta [~de ~t] verb | ginąćverb parowaćverb ulatniać sięverb zginąćverb zgubićverb |
e-postadress [~en ~er] substantiv | adres mailowy(informatyka, informatyczny) adres poczty elektronicznej |