słownik Szwedzko-Polski »
springa w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| springa [~n, springor] substantiv | szparanoun |
| springa [~n, springor] | biecszybko poruszać się na nogach w krokach, podczas których następuje jednoczesne oderwanie obu nóg od ziemi biegaćprzemieszczać się szybkimi krokami, podczas których następuje jednoczesne oderwanie obu nóg od ziemi, być w ruchu, uprawiać biegi przebiegaćprzebywać daną drogę biegiem |
| springa bort | zbiegaćbiegnąc, oddalać się |
| springa över | przebiegaćbędąc w ruchu, biegiem przemieścić się z jednego punktu na drugi |
| springare [~n; pl. ~, best. pl. springarna] substantiv | koń(zoologia, zoologiczny) zwierzę z gatunku Equus caballus L., hodowane jako pociągowe lub do jazdy wierzchem; skoczek(szachy, pojęcie szachowe) figura, zwykle w kształcie konia, poruszająca się o 2 pola w linii prostej i 1 pole w bok w jednym ruchu; |
