słownik Szwedzko-Polski »

spår w języku polskim

SzwedzkiPolski
spår [~et; pl. ~] substantiv

dróżkanoun
wąska droga polna, leśna lub ogrodowa

tornoun
konstrukcja naziemna na stacji kolejowej, zbudowana z szyn, podkładów itp., umieszczona przy peronie, przeznaczona do ruchu pociągów oraz ich zatrzymywania się;

torynoun
tor kolejowy poza stacją; konstrukcja zbudowana z szyn, podkładów itd. dla ruchu pojazdów szynowych

tropnoun
ślad odciśniętych stóp

ślad(matematyka, matematyczny) suma elementów na głównej przekątnej macierzy kwadratowej;
noun

śladnoun
oznaka przejścia, przejechania, przelotu kogoś lub czegoś

spå [spådde, spått, spådd n. spått, pres. spår] verb

wróżyć(ezoteryka) przepowiadać przyszłość, dawać wróżbę
verb

spåra ur

degenerować siętracić normy moralne

degenerować sięzniekształcać swoją strukturę

wykoleić(przenośnie, przenośnia) spowodować, że ktoś zdegraduje się, zmarnuje swoje życie

wykoleićspowodować wypadnięcie pojazdu z szyn

spårhund [~en ~ar] substantiv

tropowiec(kynologia, kynologiczny) (łowiectwo, łowiecki) pies tropiący zwierzynę;
noun

spårvagn [~en ~ar] substantiv

tramwajnoun
pojazd szynowy dostosowany do ruchu drogowego, przeznaczony do przewozu pasażerów;

tramwajowynoun
związany z tramwajami

spårvagnsförare [~n; pl. ~, best. pl. -förarna] substantiv

motorniczanoun

motorniczynoun

spårvagnshållplats [~en ~er] substantiv

przystanek tramwajowynoun
miejsce, przy którym można wsiąść lub wysiąść z tramwaju

fotspår [~et; pl. ~] substantiv

schodkowynoun
taki, który ma kształt schodków

schodkowynoun
związany ze schodkiem, dotyczący schodka

stąpaćnoun
stawiać kroki

förutspå [-spådde, -spått, -spådd n. -spått, pres. -spår] verb

prorokować(przenośnie, przenośnia) przewidywać przyszłe wydarzenia
verb

przepowiedziećverb
przewidzieć przyszłe wydarzenia w nadnaturalny sposób, wyprorokować

wieszczyć(książkowy) albo (podniośle) przepowiadać przyszłość
verb

Människan spår, gud rår.

człowiek strzela, Pan Bóg kule nosizamierzenia, plany nie zawsze udaje się zrealizować

urspårning [~en ~ar] substantiv

wykolejenie(kolejnictwo) wypadnięcie pojazdu z szyn
noun

↑

Historia wyszukiwania

    Słowniki online

    Więcej ciekawostek