słownik Polsko-Szwedzki »
trop w języku po szwedzku
| Polski | Szwedzki |
|---|---|
| trop noun ślad odciśniętych stóp | spår [~et; pl. ~]substantiv |
| tropiciel (łowiectwo, łowiecki) osoba tropiąca zwierzynę noun | scout [~en ~er]substantiv |
| tropikalny adjective typowy dla strefy międzyzwrotnikowej, o klimacie gorącym i wilgotnym | ekvatorial [~t ~a]adjektiv |
| tropić verb iść za kimś lub za czymś po jego śladach – tropach, zapachu | följa [följde följt]verb |
| troposfera noun | troposfär [~en]substantiv |
| tropowiec (kynologia, kynologiczny) (łowiectwo, łowiecki) pies tropiący zwierzynę; noun | spårhund [~en ~ar]substantiv |
| alotropia (chemia, chemiczny) (fizyka, fizyczny) zjawisko występowania, w tym samym stanie skupienia, różnych odmian tego samego pierwiastka chemicznego różniących się właściwościami fizycznymi i chemicznymi; | |
| antropocen (neologizm) (geologia, geologiczny) epoka geologiczna zdominowana przez wpływ człowieka; | |
| antropocentryczny adjective skupiony na człowieku, stawiający człowieka na najważniejszym miejscu | antropocentrisk [~t ~a]adjektiv |
| antropocentryzm (filozofia, filozoficzny) przekonanie, wedle którego człowiek to ośrodek świata, a wszystko w przyrodzie dzieje się ze względu na niego | |
| antropocentryzm interpretacja świata wyłącznie z punktu widzenia doświadczenia człowieka | |
| antropofagia (książkowy) ludzki kanibalizm, ludożerstwo noun | antropofagi [~n]substantiv |
| antropofobia (medycyna, medyczny) (psychologia, psychologiczny) (u ludzi i zwierząt) niechęć lub chorobliwy lęk przed ludźmi; noun | antropofobi [~n]substantiv |
| antropogeniczny zachodzący lub powstały w wyniku działalności gospodarczej człowieka | |
| antropolog (antropologia, antropologiczny) (biologia, biologiczny) badacz rozwoju i zróżnicowania jednostek ludzkich, gatunku ludzkiego oraz ludzkich społeczności; noun | antropolog [~en ~er]substantiv |
| antropologia (naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) nauka o człowieku; noun | antropologi [~n]substantiv |
| antropologiczny adjective związany z antropologią, dotyczący antropologii | antropologisk [~t ~a]adjektiv |
| antropomorfizm noun nadawanie cech ludzkich innym (niebędącymi ludźmi) istotom i zjawiskom; | antropomorfism [~en]substantiv |
| antroponim (językoznawstwo, językoznawczy) osobowa nazwa własna | |
| antropozoficzny adjective związany z antropozofią, dotyczący antropozofii | antroposofisk [~t ~a]adjektiv |
| apotropeiczny (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) (etnografia, etnograficzny) taki, który ma rzekomo moc odpędzania złych mocy, duchów, diabłów | |
| artropatia (medycyna, medyczny) ogólne określenie zmian chorobowych w zakresie jednego lub więcej stawów; | |
| atropina (chemia, chemiczny) organiczny związek chemiczny z grupy alkaloidów tropanowych o sumarycznym wzorze C17H23NO3, stosowana jako lek rozkurczowy i środek rozszerzający źrenice; noun | atropin [~et]substantiv |
| chłopek-roztropek (lekceważąco, lekceważący) przemądrzalec noun | besserwisser [~n -wissrar]substantiv |
| entropia (fizyka, fizyczny) jedna z termodynamicznych funkcji stanu, jest miarą liczby sposobów, na jakie można ułożyć elementy układu bez zmiany jego parametrów makroskopowych; noun | entropi [~n]substantiv |
| filantrop noun człowiek zajmujący się działalnością dobroczynną, wspomagający biednych i potrzebujących | filantrop [~en ~er]substantiv |
| filantropia noun bezinteresowne świadczenie pomocy | filantropi [~n]substantiv |
| filantropijny adjective związany z filantropią | filantropisk [~t ~a]adjektiv |
| fototropizm (botanika, botaniczny) zwrócenie się rośliny w kierunku źródła światła lub w przeciwną stronę; noun | fototropism [~en]substantiv |
| kostropaty adjective | skrovlig [~t ~a]adjektiv |
| likantropia (etnografia, etnograficzny) (mitologia, mitologiczny) wierzenie obecne w rozmaitych kulturach, zgodnie z którym człowiek może w określonych okolicznościach przeobrazić się w zwierzę, zwłaszcza w wilka | |
| likantropia urojenie polegające na przekonaniu, że jest się zwierzęciem, zwłaszcza wilkiem | |
| metropolia (geografia, geograficzny) (urbanistyka, urbanistyczny) główne miasto kraju noun | metropol [~en ~er]substantiv storstad [~en el. vard. -stan; pl. -städer]substantiv |
| metropolita (administracja) (kościelny) arcybiskup zajmujący czołowe miejsce w prowincji kościelnej – metropolii; noun | metropolit [~en ~er]substantiv |
| metropolitalny noun związany z metropolią, odnoszący się do metropolii | metropolit [~en ~er]substantiv |
| mizantrop (książkowy) ktoś stroniący od ludzi, czujący do nich niechęć lub wręcz wrogość noun | misantrop [~en ~er]substantiv |
| mizantropia noun niechęć do ludzi, do obcowania z nimi; | misantropi [~n]substantiv |
| mizantropijny adjective charakteryzujący się mizantropią, niechętny ludziom | misantropisk [~t ~a]adjektiv människofientlig [~t ~a]adjektiv |
