slutlig w języku polskim

Szwedzki	Polski
slutlig [~t ~a] adjektiv	końcowyadjective ostateczny(książkowy) kończący jakiś cykl, ciąg, szereg, serię; ostatni i definitywny adjective ostateczny(książkowy) o największym natężeniu, w najwyższym stopniu (często w sensie negatywnym); skrajny, krańcowy adjective
slutligen adverb	ostatecznieadverb wreszcie, w końcu w końcuadverb ostatecznie, wreszcie, nareszcie (najczęściej po długim czekaniu) wreszcieadverb nareszcie, w końcu

Szwedzki

Polski

slutlig [~t ~a] adjektiv

ostateczny(książkowy) kończący jakiś cykl, ciąg, szereg, serię; ostatni i definitywny
adjective

ostateczny(książkowy) o największym natężeniu, w najwyższym stopniu (często w sensie negatywnym); skrajny, krańcowy
adjective

slutligen adverb

ostatecznieadverb
wreszcie, w końcu

w końcuadverb
ostatecznie, wreszcie, nareszcie (najczęściej po długim czekaniu)

wreszcieadverb
nareszcie, w końcu

Historia wyszukiwania