Szwedzki | Polski |
---|---|
ramma [~de ~t] verb | staranowaćverb zderzyć sięverb |
agrammatism | agramatyzm(językoznawstwo, językoznawczy) (medycyna, medyczny) rodzaj afazji, niezdolność do prawidłowego łączenia wyrazów w zdania; |
epigrammatisk [~t ~a] adjektiv | epigramatyczny(przymiotnik) od epigramat |
frammana [~de ~t] verb | ewokować(książkowy) wywoływać wywołaćverb |
grammatik [~en ~er] substantiv | gramatyka(językoznawstwo, językoznawczy) dział językoznawstwa obejmujący morfologię i składnię; składnia(informatyka, informatyczny) zestaw reguł określających budowę poprawnych wyrażeń w języku programowania składnia(językoznawstwo, językoznawczy) dział lingwistyki badający reguły konstrukcji zdań; składnia(językoznawstwo, językoznawczy) funkcja wyrazu w zdaniu składnia(językoznawstwo, językoznawczy) zestaw reguł rządzących budową zdań w danym języku |
grammatikalisk [~t ~a] adjektiv | gramatycznie(gramatyka) zgodnie z regułami gramatyki |
grammatiker [~n; pl. ~] substantiv | gramatyknoun |
grammatisk [~t ~a] adjektiv | gramatycznyadjective gramatycznyadjective |